Charlie Mariano overleden

Afgelopen dinsdag overleed de Amerikaanse altsaxofonist Charlie Mariano in een ziekenhuis in zijn woonplaats Keulen, waar hij sinds februari was opgenomen, aan de gevolgen van kanker. Hij is 85 jaar oud geworden.

De in 1923 geboren Mariano begon zijn professionele carrière in een dansband in Boston. Het repertoire bestond uitsluitend uit standards als 'Lady Be Good' en 'Blue Skies'. In zijn diensttijd was hij gelegerd in Los Angeles. Daar maakte hij een liveconcert mee van Charlie Parker en Dizzy Gillespie, die dan voor het eerst aan de West Coast spelen.

In 1945 verliet hij het leger en ging Mariano studeren aan de gerenommeerde Berklee School of Music in zijn woonplaats Boston. Daar jamde hij met vele bekende musici als Quincy Jones, Gigi Gryce, Serge Chaloff en Sam Rivers en speelde hij in de formaties van Shorty Sherock en Nat Pierce. Begin jaren vijftig maakte hij veel indruk met zijn spel op de altsaxofoon. Hierop ontwikkelde hij een eigen stijl, na aanvankelijk duidelijk beïnvloed te zijn geweest door Charlie Parker. Gedurende deze jaren vestigde hij zijn naam in de rietsectie van befaamde bigband van Stan Kenton, waarin hij gedurende twee periodes speelde. Daarna verhuisde Mariano naar Los Angeles, waar hij musiceerde met trombonist Frank Rosolino en deel uitmaakte van de formatie van drummer Shelly Manne.

In 1960 trad Mariano in het huwelijk met pianiste/bandleider Toshiko Akiyoshi, een combine die ook een album zou opleveren: 'The Toshiko-Mariano Quartet'. Midden jaren zestig speelde de saxofonist mee op twee baanbrekende platen van bassist Charles Mingus: 'The Black Saint And The Sinner Lady' en 'Mingus, Mingus, Mingus, Mingus, Mingus', beide uitgebracht in 1963 op het Impulse-label. Daarnaast gaf hij les aan de Berklee School of Music en leidde hij kortstondig de jazzrockformatie Osmosis. Vervolgens trokken Mariano en Akiyoshi naar Japan, waar ze een kind kregen. Het stel scheidde in 1967.

De open minded Charlie Mariano kwam in contact met andere muzieksoorten – pop, rock en folk - en liet zich daardoor inspireren. Hij reisde naar India en het Verre Oosten en formeerde de fusiongroep Osmosis. In 1971 nodigde fluitist Chris Hinze hem uit naar Nederland te komen, waar hij een optreden gaf op het Holland Festival. Hij ontmoette diverse Europese musici, waar onder Jasper van 't Hof, Stu Martin, Philippe Catherine en besloot zich begin jaren zeventig in Europa te vestigen.

Hij leidde de groep Pork Pie met gitarist Philip Catherine and pianist Jasper van 't Hof. Midden jaren zeventig keerde Mariano kortstondig terug naar de Verenigde Staten, waar hij vooral studiowerk deed. Daarna trad hij op uitnodiging van de Duitse contrabassist Eberhard Weber toe tot diens jazzrockformatie Colours, waarmee hij een tweetal albums maakte. Hij speelde ook nog een tijdje in de laatste editie van de Nederlandse popgroep Supersister.

Mariano raakte meer en meer geïnteresseerd in Zuid-Aziatische muziek. Zo leerde hij tijdens een trip naar Maleisië de Nadaswaram, een soort dubbele hobo uit Zuid-India, te bespelen. Hij zou geregeld terugkeren naar dit continent om te studeren en zijn vaardigheden aan te slijpen.

De altsaxofonist speelde nooit op routine; elk concert zag hij als een nieuwe uitdaging. Met name zijn toonvorming was bijzonder. In maart 2006 stond Mariano op het Bimhuis-podium in het kader van een tournee met het European Jazz Ensemble, dat zijn 30-jarig bestaan vierde. Onze recensent hoorde hem daar een prachtig opgebouwde en zeer melodieuze solo spelen in een adembenemende duovertolking van een Duke Ellington-ballad met pianist Rob van den Broeck.

Het aantal onder zijn naam verschenen albums is enorm, evenals de lijst van musici met wie hij heeft samengewerkt: Jaki Byard, Dick Twardzik, Lennie Niehaus, Bill Perkins, Richie Kamuca, McCoy Tyner, Tete Montoliu, Niels Henning Orsted Pedersen, Albert Mangelsdorff en vele anderen. Hans-Jürgen Schaal van Enja Records schrijft terecht: "Zelfs nog op 85-jarige leeftijd bezat Charlie Mariano één van de meest originele en creatieve stemmen in de jazz en kon hij zijn publiek tot tranen toe roeren".

(Jacques Los & Maarten van de Ven, 21.6.09) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.