Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




The Jazztube
Duke Ellington - 'Perdido'

Het is een grote ergernis bij concerten: je gaat helemaal op in de muziek, terwijl er voor je iemand langzaam begint te knikkebollen. Na twee nummers is de bewuste persoon verder weggezakt en hoor je een zachtje ronkje, dat aanzwelt in crescendo's en decrescendo's en voor je het weet uitbarst in monumentale tandenknarspartijen, compleet met paukenslagen van gesmak en gesnurk.

Wat te doen? Het is onbeschaamd iemand wakker te porren, maar je wilt het concert ook niet laten verpesten door zo'n ongeïnteresseerde etterbak die blijkbaar niet om de muziek geeft. Alleen de ergernis al verpest de avond.

Zo moet de blazerssectie van Duke Ellington zich ook gevoeld hebben. Tenorist Paul Gonzalves, grotendeels verantwoordelijk voor Ellingtons populairiteit in de late jaren vijftig en zestig, slaapt achtereenvolgens door het openingsstatement van 'Perdido', een klarinetsolo (Jimmy Hamilton), een trompetsolo (Ray Nance), een tenorsaxsolo (wederom Hamilton), weer wat groepswerk, een drumsolo (Sam Woodyard) en de groots aangezette slotakkoorden heen.

Niemand probeert hem wakker te maken. Zijn collega's kijken niet eens verbaasd. Zelfs van ergernis is, behalve bij de altijd chagrijnig kijkende Johnny Hodges, geen spoor te zien. Zou Gonsalves – een hevig drank- en drugsgebruiker, die geweldig speelde als hij nuchter was – dit soms vaker hebben gedaan?

Deze Jazztube betreft een opname gemaakt tijdens een concert in het Falcon Theater te Kopenhagen op 31 januari 1965. Klik op bovenstaande afbeelding om hem te bekijken.

Labels:

(Sybren Renema, 6.5.09) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.