Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Gatecrash op dreef in het SJU
zaterdag 2 mei 2009, SJU Jazzpodium, Utrecht

De avond van 10 december 2005 staat me nog zeer helder voor de geest. Het was de eerste keer dat ik Gatecrash hoorde, ook in het Utrechtse SJU Jazzpodium. Dat concert maakte diepe indruk. Deze groep van trompettist Eric Vloeimans verraste door de enorme kwaliteit en eigenzinnige manier waarop wegen van jazz met elektronische invloeden werden betreden. Van jazzrock tot jazzfunk, en alles wat ertussen ligt.
Op 2 mei was het opnieuw prijs in het SJU. Voor een uitverkochte zaal gaf Gatecrash een daverend concert.

Nieuwe stukken werden afgewisseld met bestaand repertoire. Een van de bestaande stukken was 'Prince Of Darkness', een eerbetoon aan Miles Davis. Een sterk groovend nummer, waarbij Vloeimans met een behoorlijke drive soleerde op gedempte trompet. Het swingde als de neten! Het deed denken aan de latere periode van Miles, albums als 'Tutu' en 'Amandla'.

Een prominente rol in de groep heeft toetsenist Jeroen van Vliet. Inmiddels een Fender Rhodes-specialist. Hij liet zijn Rhodes grommen, grooven, stuwen, en aangesloten met elektronica wist hij fantastische soundscapes te produceren. Zoals in een nieuw nummer van zijn hand, 'Snow'. Van Vliet was duidelijk in zijn element en overtuigde met zijn spel. Vloeimans speelde een prachtige sferische melodielijn, alsof een echo over de bergen schalde. Een soort transcendente, haast meditatieve werking had 'Parade'. Vloeimans blies met zijn bekende fluweelzachte toon melodielijnen die aan mantra's doen denken. Zo intens!

Zeer sterk was het spel van Pascal Vermeer op drums. Hij verving de vaste drummer Jasper van Hulten. Dit deed hij zeer bekwaam en muzikaal. Dat verdient een compliment; het zijn niet de meest eenvoudige thema's en ritmes - met name in de wat meer uptempo stukken - die hij voor de kiezen kreeg. In de tweede set zette hij een indrukwekkende solo neer. Dat Van Vliet en Vermeer al meer dan twintig jaar muziekmaatjes zijn, was goed te horen. Je merkte het bijvoorbeeld aan de mooie interactie bij het plaatsen van accenten en changes. De twee voelen elkaar feilloos aan.

Bassist Gulli Gudmunddson is de bindende factor in het geheel, hij blijft alert met een mooie toon onopvallend goed aanwezig. Heel strak zowel op de basgitaar zoals in het funky nummer Maceo (uiteraard genoemd naar altsaxofonist Maceo Parker) als op de contrabas. Hij soleerde prachtig in 'Song Of Gods', een nummer van zijn hand.

Kortom, Gatecrash wist op deze avond in mei opnieuw te overtuigen en te boeien. Na de cd 'Gatecrashin’' (2007) en 'Hyper' (2008) zal verwachtingsvol uitgekeken worden naar de nieuwe release, die in september zal uitkomen.

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert.

(Koen Scherer, 15.5.09) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.