Soil & "Pimp" Sessions - 'Planet Pimp' (Brownswood Recordings, 2008)

Hoewel de bezetting, op een MC met megafoon na, die van een klassieke jazzband is, is Soil & "Pimp" Sessions één van de meest vreemde groepen in de hedendaagse muziek. Zo lijken de bandleden, met hun pooier-imago, meer op een hiphopcrew dan op een stel hardboppers. Voeg daar nog een konijntje als bandlogo bij en zeer campy artwork, en je hebt een band die nog het meest lijkt op iets uit een tekenfilm. Laat dat nou ook precies zijn hoe je de muziek van Soil & "Pimp" het beste kunt beschrijven: als The Jazz Messengers meets Tom & Jerry. Met een vleugje ska, metal en Japanse humor. En hoewel dat misschien fout mag klinken, is het - met name live - onweerstaanbaar.

Het nieuwe album, 'Planet Pimp' (opvolger van de kraker 'Pimpoint'), staat als een huis. Er zijn weer aardig wat hevige solo's van met name saxofonist Motoharu, die zijn inspiratie haalt bij David Sanborn en Pharoah Sanders. Motoharu weet als geen ander hoe hij compacte solo's over de keiharde ritmesectie van Josei (piano), Akita Goldman (bass) en Midorin (drums) heen moet spelen. Zijn belangrijkste sparringpartner, Tabu Zombie, is een stuk kalmer, in de geest van Freddy Hubbard. Daardoor zijn de rustmomenten op dit hyperactieve album Zombie's solo's en de door hem gedragen ballad 'Struggle'.

Toch ontbreekt er iets wanneer je 'Planet Pimp' met 'Pimpoint' vergelijkt. En dat zijn een paar extreem agressieve knallers waar de adrenaline écht van gaat stromen. Op 'Pimpoint' zijn met name de eerste vijf nummers zó wild, dat ze elk feestje doen overkoken. Daar staat tegenover dat 'Planet Pimp' muzikaal misschien net iets diepgravender is en dat je in ieder geval niet na een halve cd afgepeigerd zal afhaken, zoals bij zijn voorganger. Tussen het derde nummer, 'Storm', en het elfde, het manische 'Mingus Fan Club' (het basloopje van diens 'Haitian Fight Song' gemixt met pure metaldrums), blijft Soil & "Pimp" voor zijn doen zelfs redelijk beschaafd. Daarna gaat de band alsnog los in 'Mars' en doet Soil & "Pimp" waar het goed in is: de tent afbreken. Het geheel bolt mooi uit met het op Miles Davis geënte 'Sorrow', wederom met een hoofdrol voor Zombie.

Zo is 'Planet Pimp' als geheel uitgebalanceerder dan zijn voorganger, maar misschien ook iets minder enerverend. In ieder geval is het een goede voedingsbodem voor een reeks van ongetwijfeld hyperactieve liveconcerten vol energie en stijl. Beiden kun je Soil & "Pimp" moeilijk ontzeggen. En zo hoort het, in een goede tekenfilm.

Meer horen?
Op de

(Sybren Renema, 23.3.09) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.