Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Three Double Jazz Unique
3DubbelDutch met Drummers Double Bill, CRAM en Talking Cows, woensdag 28 januari 2009, Theater aan de Parade, Den Bosch

Drummer Rob Verdurmen nam het initiatief voor 3DubbelDutch. Hij zocht naar een andere vorm voor het spelen van jazz, want "jazz wordt bijna niet meer geprogrammeerd". Die vorm werd een samenhang van drie bands, die niet alleen spelen, maar ook een verhaal vertellen waarom ze spelen wat ze spelen. Ziedaar het niet alledaags concert van 3DubbelDutch, met twaalf muzikanten van Drummers Double Bill, CRAM en Talking Cows, onder de inspirerende presentatie van jazzprogrammamaker Vera Vingerhoeds.

Laatstgenoemde brengt als gastvrouw publiek en muzikanten bij elkaar door tussendoor eenvoudige en duidende vragen te stellen. Zoals bijvoorbeeld aan trompettist Pancraz: "Bereid jij je voor op wat je nu gaat spelen?", waarop de trompettist antwoordde met "Nee, niet echt, ik speel zoals het komt, niets meer en niets minder". Drummers Double Bill, CRAM en Talking Cows verzorgden elk een korte set, al dan niet geïmproviseerd, maar de muzikanten speelden afzonderlijk ook in wisselende bezettingen of solo.

De avond werd smaakvol op gang gebracht door een combine van de drie drummers Rob Verdurmen, Yonga Sun en Arend Niks. Zij speelden 'Dust Factory', een subtiele versmelting van brushes vol verrassende wendingen, geschreven door Niks. Strak gespeeld, elkaar afwisselend en aanvullend.

Na een spannende solo-improvisatie door trombonist Joost Buis was het tijd voor de Talking Cows, een band die is opgezet door Frans Vermeerssen (tenorsax) en Robert Jan Vermeulen (piano). Samen met Dion Nijland (bas) en Yonga Sun (drums) brachten ze melodieuze swingende jazz, variërend in stijl. Zij speelden voor hun doen een redelijk ingetogen set; helemaal los - zoals een paar dagen eerder in Nijmegen - kwamen ze niet.

CRAM, met de onoverwinnelijke Corrie van Binsbergen op gitaar, Mick Paauwe op elektrische baby bass, Arend Niks op drums en Rutger van Otterloo op saxen, gaf een groovy, prettig gestoorde, maar gebalanceerde portie stevige rockjazz ten beste. Voorafgaand aan hun set had Vingerhoeds Van Binsbergen nog gevraagd wat die bandnaam nu eigenlijk betekende. "CRAM is: zoveel mogelijk van jezelf ergens instoppen en dat tot uiting brengen".

Tussendoor was er 'De Dikke, De Dikke En De Dikke', een feature voor de drie (contra)bassisten of, zoals Vingerhoeds ze introduceerden, "de familie Bas". Dion Nijland (een donker, warm geluid), Arjen Gorter (een speelsere, wat lichtere sound) en Mick Paauwe (een warm latin-jazz geluid) speelden een spannende basso continuo.

Het publiek mocht ook speelopdrachten geven aan de twaalf muzikanten. Dat leverde vragen en voorstellen op als "Hoe klinkt het als ik mijn rijexamen heb gehaald?" en "Als ik mijn ogen dicht doe, wil ik New York horen". Vingerhoeds vroeg de vragensteller vervolgens door wie dat gespeeld zou moeten worden. De muzikanten vertaalden een en ander vervolgens; in het laatstgenoemde geval in een compleet geïmproviseerde chaos, waarin het verkeer en alle hectiek van New York uitstekend weerklonk. Inclusief een verdwaalde sirene uit de lap steel guitar die Buis gebruikte voor het Hawaï-muziekje tussendoor. Een andere vraag uit het publiek luidde: "Hoe klinkt het als er een achtling geboren wordt?". Pancraz maakte behulp van de mute van zijn trompet een schreeuwend geluid, saxofonist Vermeerssen verklankte de chaos rondom de achtling en pianist Vermeulen vervolmaakte het tot een spannend geheel. Aan Van Binsbergen werd vanuit het publiek gevraagd de liefde ten gehore te brengen, waarop zij ietwat verlegen een warm ontluikende improvisatie liet horen.

Drummers Double Bill is een smeuïg samenwerkingsverband van Verdurmen en Niks, uitgebreid met Vermeerssen, Van Otterloo, Pancraz, Buis, Van Binsbergen en Gorter. In het stuk 'Broodbeleg' weerklonk de stem van wijlen Jan Wolkers, die voor de nodige hilariteit zorgde met zijn gedicht over het maken van paté van zijn overleden konijn, afgewisseld met trefzekere instrumentale gedeelten en eindigend met de collectieve uitroep "Wat een lekker konijn!".

Als toefje slagroom op de taart werd deze avond afgesloten met twee tutti stukken, waarbij iedereen nog eenmaal alles uit de kast haalde. In Arend Niks' 'Speluh!' startte elk van de drie drummers achter een andere kit dan de zijne, om tenslotte samen te komen bij het drumstel van Niks voor een ménage à trois, waar het spelplezier vanaf spatte. En in 'Boxes', een compositie van Buis, zette een om zijn as draaiende trompettist Pancraz steeds een andere combinatie DubbelDutchers aan het werk. Spannend en inventief!

De unieke combinatie van deze twaalf muzikanten zorgde voor een geslaagde show, met veel variatie en speelplezier. Dat alles maakte 3DubbelDutch een feest voor je oren en ogen. Erg verfrissend, humoristisch en verrassend. Daar kon zelfs het wat tegenvallende, droge geluid van Theater aan de Parade - wat ervoor zorgde dat de muzikanten niet in hun klank konden blijven hangen - niets aan veranderen.

Klik hier voor een fotoverslag van deze avond door Cees van de Ven.

Meer horen en zien?
Klik hier voor een korte filmische impressie van 3DubbelDutch.

(Josien Lucassen & Maarten van de Ven, 27.2.09) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.