|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Indrukwekkende collectieve en individuele vrije improvisaties Peter Brötzmann Chicago Tentet, vrijdag 13 februari 2009, Bimhuis, Amsterdam Iets meer dan tien jaar geleden richtte saxofonist/klarinettist Peter Brötzmann zijn Chicago Tentet op. De formatie richt zich uitsluitend op vrije, collectieve en individuele improvisatie. Free jazz dus, in gang gezet eind jaren vijfig begin zestig door mensen als Ornette Coleman, Cecil Taylor, Sun Ra, Archie Shepp en John Coltrane. Ook in Europa kwam een beweging op gang met als voorlopers Misha Mengelberg, Han Bennink, Willem Breuker, Evan Parker, Chris McGregor, Harry Becket, Peter Kowald, Albert Mangelsdorf, Gerd Dudek en Peter Brötzmann. McGregor, Kowald en Mangelsdorf zijn inmiddels overleden, maar de overige freejazzers van het eerste uur zijn nog in meer of mindere mate volop in de running. Zo ook Brötzmann, die met zijn Chicago Tentet weer op tournee is. Helaas zijn onderweg Mats Gustafsson en Per-Ake Holmlander ergens blijven steken. Vervanging werd gevonden in Johannes Bauers broer Conny, eveneens trombonist. Het betekende dat de sound grotendeels door de drie trombonisten werd bepaald (de gebroeders Brauer en Jeb Bishop). Het was fascinerend te zien en te horen hoe de trombonisten regelmatig meerstemmig lange tonen produceerden, waarop vooral de altsaxsolo's van Brötzmann prachtig en pregnant bovenuit kwamen. De indrukwekkende eerste set werd door Brötzmann op alt ingezet. In een caleidoscopisch geheel werd op formidabele wijze collectief, in groepen en individueel geïmproviseerd: een lange, uitermate boeiend opgebouwde solo van invaller Conny Bauer, drie klarinetten (Joe McPhee, Ken Vandermark en Brötzmann) die in het hoge en flageoletto register met en tegen elkaar gierden (als nerveus meeuwengekwetter boven zee), een Ayleriaanse tenorsaxsolo van de leider, slechts begeleid door bassist Kent Kessler (tussen de twee drummers – Michael Zerang en Paal Nilssen-Love – in fungeerde hij als ritmische bindende factor van het geheel) en halverwege een swingende en honkende tenorsolo van Vandermark. Na de pauze ging men voort op hetzelfde stramien. Het werd echter niet één lange set, maar eentje verdeeld in vier stukken. Opvallende en fascinerende momenten waren een heftig en enerverend duo tussen bassist Kessler en Brötzmann (op alt), waarbij Kessler zichtbaar fysiek strijd leverde met de logge contrabas, en een andere verbluffende tweestrijd tussen trombonist Johannes Bauer – zuchtend, steunend, fluitend, pruttelend, grommend en schreeuwend door zijn mondstuk - en cellist Fred Lonberg-Holm. In dat alles veroorzaakten beide drummers een stream of organic rhythms. Helaas was de inbreng van riet- en trompetblazer Joe McPhee zeer bescheiden. Het deed echter geen afbreuk aan het sublieme optreden van dit Chicago Tentet. Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Stanimir Ivanov. (Jacques Los, 25.2.09) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
