|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Tutu Puoane Quartet brengt warm en intens jazzconcert donderdag 15 januari 2009, JazzCase, Dommelhof, Neerpelt In het voorjaar van 2007 verscheen 'Song', de debuut-cd van zangeres Tutu Puoane die ze met haar kwartet opnam. Een plaat met in soul gedrenkte jazz, waarin ook haar Afrikaanse roots onuitwisbaar in doorklinken. Puoane groeide op in een township in Pretoria, Zuid-Afrika, waar ze ook in 1997 haar professionele carrière begon. Via Nederland kwam ze in België terecht, waar ze in Antwerpen haar vaste stek gevonden heeft aan de zijde van haar echtgenoot en partner-in-jazz, Ewout Pierreux. Haar debuutalbum werd zeer positief onthaald, en mede dank zij enkele sterke geloofsbrieven met haar vertolkingen van Nina Simone en Billie Holiday is Tutu Puoane inmiddels uitgegroeid tot een vaste waarde in de Belgische jazzscene. Het was dan ook uitkijken naar haar optreden bij JazzCase. In Dommelhof trad ze aan met haar kwartet, bestaande uit pianist Ewout Pierreux, bassist Guus Bakker en drummer Toni Vitacolonna. Deze strakke bezetting in combinatie met Puoane's warme en heldere stemgeluid zorgde voor een uitgebalanceerd concert, met een mooi evenwicht tussen beklijvende ballads en uptempo nummers enerzijds en jazzstandards en meer avontuurlijke composities van de hand van Pierrieux anderzijds. Zo was er het uiterst gevoelige 'Esperanto', een nummer van Vince Mendoza met een sublieme Pierreux op de piano, balancerend tussen uitbundig en subtiel en geruggensteund door onstuimige percussie van Viacolonna. Of neem het melodieuze en bluesy 'I Know You Know' met de wondermooie lyrics: 'take a trip to who knows where...', een zin die een hele avond lang in mijn hoofd bleef nazinderen en me meevoerde op Puoane's muzikale trip. Van haar Nederlandse mentor, pianist Jack van Poll werden de melodieuze pareltjes 'Quiet Now' en 'People Will Try Again' gebracht, twee klassieke jazzcomposities die vrijwel naadloos in elkaar overgleden en die andermaal bewezen werd dat Van Poll een begenadigd componist is. Ontroerend mooi omwille van het ontspannen samengaan van Puoane's warme stemtimbre met een subtiele piano, contrabas en lichtvoetige percussie. Met 'Atonal', een uptempo stuk van Bert Joris, gingen we de pauze in. De tweede set werd ingezet met 'Simple Truth' en 'Wayne', twee nummers van Pierreux, met stevig pianowerk en een fraaie melodie. Het kippenvelmoment van de avond was ongetwijfeld het prachtige 'Song For Mpho', met een lang en uiterst sensibel piano-intro. Een nummer opgedragen aan hun dochtertje, deels in het Engels, deels in het Afrikaans gezongen. Leuk was ook hoe Puoane al zingend haar muzikanten aan het enthousiaste en aandachtige publiek voorstelde. Van de cd 'Song' werd enkel het in het Afrikaans gezongen 'Mango Picker' gebracht, een nummer van Carlo Mombelli in een arrangement van Pierreux. Met als toegift de Zuid-Afrikaanse traditional 'Lakutshon’iLanga' werd het concert in schoonheid afgesloten. Een warm en intens jazzconcert vol soul en blues, met grote klasse en vakmanschap gebracht. In haar gave, uiterts beheerste, maar ook relaxte stemgeluid en in de repertoirekeuze schemerden de invloeden door van haar grote voorbeelden: Ella Fitzgerald, Sarah Vaughan, Aretha Franklin en misschien ook wel een beetje haar idool Joni Mitchell. Tutu Puoane staat niet het grote experiment; ze grijpt veeleer terug naar de vaste waarden uit de rijke jazztraditie, waarbinnen ze op een avontuurlijke en inventieve wijze haar eigen weg tracht te vinden. Dat belooft ongetwijfeld nog veel moois voor de toekomst! Wat mij betreft wordt het nu al spannend uitkijken naar haar nieuwe cd, die nog dit voorjaar zal uitkomen, met daarop composities van Ewout Pierreux, Nicolas Thys en Bert Joris. Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Cees van de Ven. (Robert Kinable, 23.2.09) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
