|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Spinifex speelt ook wat niet gedrukt staat maandag 17 november 2008, Jazzpower, Wilhelmina, Eindhoven Het aandeel uitgeschreven noten bij Spinifex was groot, nochtans bleef er genoeg ruimte voor individuele improvisaties en bleef het boeiend. Het nonet zocht en vond nieuwe en frisse expressievormen, zoals die ook te horen zijn op hun onlangs verschenen cd 'Trodia'. Het instrumentarium bood de componisten volop kansen voor harmonische en klankkleurige creaties. Spinifex bewoog zich in het niemandsland tussen hedendaagse gecomponeerde muziek en jazz. Een grote variëteit aan muziekculturen werd als element ingepast, waarbij melodische kanten ook aan bod kwamen. Maar Spinifex bewees ook dat harmonie en disharmonie verenigbaar zijn. Het eerste stuk 'Thorny Devil', een compositie van trompettist Gijs Levelt, viel op door aansprekende harmonieën en wisselende ritmes. 'Meta Q' - een bijzonder arrangement - begon met Joost Buis (trombone) en Ned McGowan (fluit) en leverde een fraai klankbeeld op van deze twee qua klank uiteenlopende instrumenten. 'Not Pseudopetiolate Trodia 2' van McGowan bleek een uitermate spannend werk met veel improvisatieruimte en een markante ritmiek met accelerandi, waarboven de improvisatie van trompettist Gijs Levelt onbelemmerd eigenzinnig zijn zegje deed. Deze eerste kennismaking met Levelt beviel zeer! In het titelstuk 'Spinifex' van Jasper Blom zaten pittige riffs. Buis geloofde het allemaal wel en blies er een lamenterende impro overheen in een door hemzelf gekozen afwijkende ritmiek. Uiteindelijk koos ook hij eieren voor zijn geld, toonde zich solidair met zijn medespelers en ritste zich in hun gareel. 'Entoto Mountain' van Buis was een van de meest intrigerende composities van de avond. Niet in de laatste plaats door Buis' bijzondere harmonisatie, de solo van Blom en het improduel tussen de trombonist en Tobias Klein (basklarinet). Het laatste stuk voor de pauze was van de hand van Klein. Op altsaxofoon soleerde hij op een akkoordenbedding van het ensemble. Accordeonist Theo van Tol kleurde bescheiden in en gitarist Raphael Vanoli was in dit collectief van klankbepalende betekenis. Aan het basiskoppel drummer Uli Genenger en bassist Dion Nijland - hij moest plotseling invallen voor Sean Fasciani, en deed dat verbazingwekkend goed - was het te danken dat iedereen in het ritmisch gareel bleef. 'Petolus' deed deken aan Ravels 'Bolero'. De intro eindigde in een fermate waarin Blom in uptempo soleerde. Na wat plotselinge stops gingen vervolgens bas en altsax met elkaar in dialoog. 'Happy Frog', een nieuw stuk, beleefde hier zijn vuurdoop. De dissonanten vlogen je hier om de oren, maar het Jazzpowerpubliek toonde zich er immuun voor. Zelfs toen fluitist McGowan daar met vileine glissandi op dwarsfluit nog een schepje bovenop deed. Ontsproten uit de Amsterdamse muziekwerkplaats Karnatic Lab is Spinifex zoekende naar nieuwe muzikale expressievormen. Met oorspronkelijke composities van Klein, Blom, Buis, McGowan en Levelt werd dat vanavond met overtuiging gepraktiseerd. Op hun cd staat ook een compositie van Oguz Büyükberber, de Turkse klarinettist die basklarinet studeerde bij Harry Sparnaay aan het Conservatorium van Amsterdam. Klik hier voor een fotoverslag van dit concert. Meer zien? Klik hier voor een korte filmische impressie van dit concert van Spinifex. (Cees van de Ven, 23.1.09) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
