Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Freewheelen tussen de standbeelden
Benjamin Herman Quartet, woensdag 17 december 2008, Museum Beelden aan Zee, Den Haag

Museum Beelden aan Zee is een beetje het sterfhuis van de modernistische sculptuur. Er staan sculpturen uit een beeldhouwtraditie die op sterven na dood is, in een sfeer die je met geen mogelijkheid verfrissend kunt noemen, maar past in de sfeer die veel dingen in Den Haag uitstralen: statig, ouderwets en een beetje saai. Of men jazzconcerten is gaan houden om deze sfeer te handhaven, is onbekend, maar indien dat de bedoeling is, is het mislukt: als concertzaal is het museum zeer geschikt en de Nederlandse jazz is - zeker in de persoon van Benjamin Herman - springlevend.

Herman trad op met stukken van zijn nieuwe album 'Hypochristmastreefuzz', en met oud repertoire van zijn cd 'The Itch', die hij met vrijwel hetzelfde kwartet maakte. Dit kwartet bestaat naast Herman uit Anton Goudsmit (gitaar), Ernst Glerum (bas) en Joost Patocka (drums). Op 'Hypochristmastreefuzz' staan nummers van Micha Mengelberg, de nestor van de Nederlandse impro-scene, die met iedereen, van Eric Dolphy tot Peter Brötzmann, heeft samengespeeld.

En deze nummers waren ook live goed vertegenwoordigd, zoals de ballade 'De Sprong, O Romantiek Der Hazen', die Herman van zijn ietwat rustige kant liet zien. Rustig blijft echter relatief, want met het ranzige gitaarwerk van Anton Goudsmit in de buurt swingt alles de pan uit. Goudsmit heeft als geen ander het Dick Dale-idioom in zijn vingers en maakte hier vol genoegen gebruik van in bijvoorbeeld Doris Day's 'Would I Love You, Love You, Love You?', dat ook de bandleider in geweldige vorm liet zien.

Even indrukwekkend was 'Hypochristmastreefuzz', het nummer dat Mengelberg in de jaren zestig schreef voor Eric Dolphy. Dit nummer, met zijn enorme intervallen en extreem lange frase, is een vingerbreker, maar Herman kwam er, zichtbaar worstelend, goed doorheen. Een ander hoogtepunt was toen hij in 'Brozziman', Mengelbergs ode aan Peter Brötzmann zo woest multiphonics blies, dat zijn saxofoon het leek te begeven.

Bassist Ernst Glerum, die ditmaal met een cello optrad, bleef redelijk in de ondersteunende rol achter het geweld van de frontline, maar wist met een aantal mooie solo's een goed tegenwicht te bieden voor het drukke spel van Goudsmit en Herman. Samen met Patocka, die in een beperkt aantal solo's liet zien een prima beheersing te hebben van het hele drumidioom, stuwde hij vooral.

Veel meer doen was ook niet nodig, want dit ensemble is het beste als de frontline compleet op stoom gedreven wordt. Toch is er in dit kwartet geen sprake van egotripperij van de solisten; daarvoor zijn de muzikanten te anarchistisch en te goed op elkaar ingespeeld. Zodat het elke keer weer een verrassing is waar het volgende nummer heengaat.

Draai om je oren presenteert twee fotoverslagen van het Benjamin Herman Quartet, één van hun concert bij Jazzpower, Wilhelmina in Eindhoven op maandag 8 december 2008, gemaakt door Cees van de Ven, en één tijdens hun optreden in het SJU Jazzpodium in Utrecht op zaterdag 13 december 2008, gemaakt door Maarten Jan Rieder.

(Sybren Renema, 30.12.08) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.