Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Moker: hoekig en weerbarstig, maar ook sfeervol en lyrisch
donderdag 16 oktober 2008, JazzCase, Dommelhof, Neerpelt

Het Gentse jazzcollectief Moker wordt steevast omschreven als een groep zoekende en experimenterende muzikanten die het muzikale zoekproces als een essentieel onderdeel van haar muziek beschouwt. Niet zozeer het afgewerkte eindproduct als wel het voorafgaande creatieve proces staat centraal. Dat deze aanpak kan leiden tot avontuurlijke en buitengewoon boeiende muzikale momenten, bewees de groep met haar concert in JazzCase te Neerpelt.

Met het spetterende 'Kinky Business' zat de drive er meteen in. Een catchy nummer met een strak ritme, een stevige beat en een smooth en tegelijk ongaaf geluid. Van meet af aan werd de eigenheid van de groep bepaald door het gitaarspel van Mathias Van de Wiele en de krachtige ritmesectie met Giovanni Barcella op percussie en Dajo De Cauter op bas, bijgekleurd en in perspectief gezet door trompettist Bart Maris en saxofonist Zeger Vandenbussche. Zacht en ingetogen ging het verder met het melodieuze 'SOS', waarbij Van de Wiele's gitaar losjes rond de ritmesectie slalomde. Het was een nummer dat wat oosters aanvoelde, waarbij de beide blazers aan het einde het roer overnamen.

Duidelijk andere koek was het hectische 'Dialogues On Statements', dat erg chaotisch op gang kwam op sax en percussie en dat vervolgens werd overgenomen door gitaar en trompet. Avant-gardistische free jazz die op het einde naar een passend ritme en een mooie melodie toegroeide. Van de Wiele's vindingrijke composities zitten vol bizarre kronkels en wendingen; muziek met diepe wortels in de jazz, maar waarin ook vele andere stijlen en stromingen worden gebruikt, die met durf tot een geslaagde synergie worden gekneed, waardoor er een eigen, herkenbaar Mokergeluid ontstaat. Zoals in 'Twister', dat wel wat klassieker van opbouw en structuur was.

In het nerveuze en wervelende 'Impro' verkende Maris improviserend de grenzen van zijn instrument: piepend, stampend, kreunend, klagend en knagend kleurde hij mooi buiten de lijntjes. Een chaotisch nummer met een knipoog naar John Zorns Masada. Ook Moker laat in zijn muziek duidelijk veel ruimte voor vrije improvisaties, maar toch is er in Van de Wiele's composities een heldere harmonische onderliggende structuur aanwezig, waarvan weliswaar regelmatig wordt afgeweken, maar die ook telkens weer terug op de rails wordt gezet. Met 'Crush My Bones' gingen we snakkend naar adem de pauze in.

Het opzwepende 'Cir-cul-air' balanceerde tussen zacht en luid, beheerst en uitbundig, ingetogen en opzwepend. In 'Konglong', het titelnummer van de gelijknamige plaat van Moker, verraste de groep ons met een stevig rocknummer, strak ritmisch en met een neverending slot.

Bart Maris, altijd nadrukkelijk aanwezig, had er duidelijk zin in en vroeg op kousenvoeten of hij nog een bisnummer mocht spelen, waarna hij 'Smells Like Friday The Thirteenth' uit zijn bugel perste. Na 'Direction Échafeaud' viel het doek over dit potige concert waarbij hectische passages en sfeervolle soundscapes elkaar afwisselden.

De kracht van Moker zit verscholen in de solide sound vol power, krachtig en heftig gebracht; een geluid dat vaak hoekig en weerbarstig klinkt, maar dat evenzeer lyrisch en sfeervol kan zijn. Het is derhalve muziek met veel variatie, tempowisselingen en contrasterende breaks. Verbazend is ook het gemak waarmee verschillende stijlen door elkaar worden gebruikt: enerzijds diep geworteld in de jazztraditie en anderzijds met verwijzingen naar Zorns experimentele aanpak. Deze veelzijdigheid verveelt nooit en weet een heel concert lang te boeien.

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Cees van de Ven.

(Robert Kinable, 20.11.08) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.