Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




James Carter in Nederland: Part 2
James Carter Quintet, zondag 26 oktober 2008, Bimhuis, Amsterdam

De jazzrevolutie zal niet door multi-rietblazer James Carter worden ontketend. Dat is overigens wel lastig, want heeft die niet al plaatsgevonden in de zestiger jaren onder leiding van Ornette Coleman, John Coltrane, Cecil Taylor en Albert Ayler? Inderdaad valt er niet zo veel meer te 'revolutioneren'. Daarentegen is Carter bezig met terug te keren naar de swing- en rhythm & blues-periode: oude liedjes ('Tenderly') en 'honken en screamen', maar dan wel op een moderne manier met toepassing van de freejazz-verworvenheden. Overigens, wel erg knap en virtuoos uitgevoerd. Aan techniek, enthousiasme en lekkere vette toonvorming ontbreekt het niet bij hem.

Het door Carter koesteren van de roots resulteerde in cd's met titels als 'Gardenias For Lady Day' (Billie Holiday), 'Swing Is The Thing' en 'Chasin’ The Gipsy' (Django Reinhardt). Ook op zijn meest recente cd 'Present Tense' wordt merendeels geput uit het standard repertoire, getuige onder andere Victor Youngs 'Song Of Delilah', Django Reinhardts 'Pour Que Ma Vie Demeure' en Gigi Gryce's 'Hymn Of The Orient'. Enkele van die nummers van zijn cd - inclusief de eigen compositie 'Bro Dolphy' - werden in een totaal uitverkocht Bimhuis ten gehore gebracht.

Vooral in de hommage aan Eric Dolphy wist Carter op basklarinet te imponeren. Met verve en groot technisch vertoon bewees hij – als bespeler van het nogal lastige instrument - een waardig opvolger van Dolphy te zijn. Ook op de andere rieten (sopraan en tenorsax) en de dwarsfluit demonstreerde Carter zijn fenomenale techniek. Op al die instrumenten vertoonde hij zijn meesterschap. Gedurende het concert begon ik echter wel de indruk te krijgen dat zijn muzikale virtuositeit nog al eens ten koste ging van op inhoud gerichte improvisaties.

Naast de immer groovende bas van Ralphe Armstrong en slagwerk van Leonard King waren de solo's van pianist Gerard Gibbs nogal bleekjes. Hij paste veelvuldig de nogal ouderwetse blokakkoorden-techniek toe in zijn solo's en tijdens zijn relatief spaarzame exercities met de rechterhand klaterde hij veelal in het hoge pianoregister. Als begeleider daarentegen voldeed hij meer dan bekwaam en inspireerde hij de beide blazers.

De relatief onbekende trompettist Guy Barker handhaafde zich redelijk naast het spierballengeweld van James Carter. Hij stelde zich bescheiden op en speelde als zodanig; bekwame, maar wat vlakke solo's zonder uitglijders. Dat had wat mij betreft een flinke streep feller gekund.

Beslist geen slecht concert, maar de hooggespannen verwachtingen werden door Carter & Co niet helemaal waargemaakt.

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Govert Driessen.

(Jacques Los, 3.11.08) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.