Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




De tijd vliegt bij het Pascal Niggenkemper Trio
maandag 27 oktober, Jazzpower, Wilhelmina, Eindhoven

Het seizoen is nog jong bij Jazzpower, maar het was maandag al meteen raak. Want hier stond een trio van formaat, en dat heeft het Jazzpowerpubliek geweten ook! Dit trio maakte duidelijk wat nodig is om royaal twee uur voluit te spelen, zonder in herhaling of verveling te vervallen. Daarvoor zorgden naast bassist/leider Pascal Niggenkemper en diens composities, Robin Verheyen (tenor- en sopraansax) en Tyshawan Sorey (drums).

Niggenkempers composities waren helder en ogenschijnlijk eenvoudig van opzet. Soms hoorde je een liedje, goed in het gehoor liggend en meezingbaar, maar dat duurde maar even. De heren hadden immers anders in de zin. Zoals het ontwikkelen van laagsgewijs boeiende constructies, waarmee men zorgvuldig, doch niet met voorbedachten rade, creatief de opbouw van de stukken vormgaf.

Deze opbouw verraste voortdurend door zijn ritmische variaties, improvisaties en dynamiek. En met dynamiek bedoel ik dat het trio vanuit een bescheiden pianissimo - eenmaal op stoom gekomen - met behulp van Sorey het forte bepaald niet schuwde. Vanuit het genoteerde notenspel was het een individueel komen en gaan van elk triolid met sublieme improvisaties. Fascinerende individuele exercities, zoals die veelzeggende en beklemmende intro-bassolo van 'Poême', een sterke Niggenkemper-original. Daarna vervolgde Verheyen met een bovenaardse improvisatie die tot ieders verbeelding sprak.

De leider manifesteerde zich als een uitmuntende en creatieve bassist, die alle gekende en niet gekende registers van zijn instrument boeiend exploiteerde en etaleerde. Inclusief zijn weldadige dynamische contrasten en ritmische verschuivingen. Gestreken of geplukt, met een klassieke approach of eigenzinnig eigentijds, het maakte hem niet uit; hij zette zijn bas naar zijn hand, luim of idee. In zijn composities maakte hij ook plaats voor humor en ironie, die de druk mooi van de ketel haalde.

Robin Verheyen stak wederom in bloedvorm in Eindhoven. Dit trio paste hem als gegoten. Afwisselend op tenor- en sopraansax liet hij horen wat hij waard is. Bij ieder concert worden de contouren van zijn muzikale persoonlijkheid scherper. Hij barst van ideeën en zijn improvisaties liggen qua originaliteit en eigenheid ver boven het landelijk gemiddelde. Zijn vocabulaire op zijn instrument lijkt onuitputtelijk. Als een kameleon speelde hij het ene moment uiterst contemplatief, zoals in 'Penser', dan weer uitzinnig expressief, getuige 'Brothers'. Dubbeltonen, screamen, flageoletten of enkel het geluid van de kleppen op zijn saxofoon: alles zette hij met overtuiging in.

Drummer Tyshawan Sorey had een groot aandeel in dit trio. Hij was de man met de grote oren. Steeds attent en anticiperend, of agerend op zijn medespelers. Maar vaker nog sterk inspirerend met stuwende en prikkelende accenten of passende in-en aanvullende ritmische invallen. Hij grossierde in even adembenemende als onberispelijke roffels en schoot soms legitiem en onverwachts uit zijn slof met verrassende rake klappen van sticks, mallets of handen.

Omdat er op zo'n hoog en onderhoudend niveau werd gemusiceerd, zat het concert erop voor je het wist. Na dit concert reisde het trio af naar Keulen voor het opnemen van een nieuwe cd, die in mei 2009 op de markt zal komen. Dat wordt nog even afzien dus, maar met hun cd 'Pasàpas' komen we de winter wel door.

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert.

Meer weten?
  • Klik hier voor de website van Pascal Niggenkemper.

    (Cees van de Ven, 4.11.08) - - [naar boven]


    Lees verder in het archief...








    • Menupagina's:




    Cd van het moment:
    Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
    Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





    Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
    Mail de redactie.