Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Willem Breuker Kollektief brengt muzikaliteit en speelplezier
donderdag 18 september 2008, SJU Jazzpodium, Utrecht

Na een ernstige ziekte die zo'n twee jaar geduurd heeft, staat Willem Breuker wederom omringd door al zijn saxofoons op de planken met zijn succesvolle Kollektief. Gedurende die periode heeft het Kollektief niet stilgezeten; zonder zijn leider werden in 2006 en 2007 onder meer theaterconcerten gegeven met zangeres Denise Jannah. Verder was er de theaterproductie 'Sophie Tucker', een samenwerking met Loes Luca. Op het North Sea Jazz Festival is Breukers comback dit jaar van start gegaan. Inmiddels zit hij in een tournee die hem in november naar de Verenigde Staten en Canada zal brengen.

In het SJU Jazzpodium steeg het 'Aha-Erlebnis'-gevoel tot grote hoogte. Vooral bij de talloze aanwezige generatiegenoten van Willem Breuker. Meteen vanaf de aftrap van het onstuimige 'Dorst 2' werd de turbofanfare in gang gezet. Kenmerkend voor Breukers composities en orkestraties is een amalgaam van stijlen - bigband swing, bebop, musical, Wagner, levenslied, tango, circusmuziek – resulterend in een compact en vol brassband-geluid. Veel muziekpapier op de standaards met uitgeschreven noten – uiterst bekwaam neergepend, soms verrassend, soms moedwillig kitscherig, vet georkestreerd – maar relatief weinig ruimte latend voor solo's.

Het 'dollen' van de zeventiger en tachtiger jaren heb ik wel gemist. Het vroegere theatrale, de gein, de onzin, de relativering, het sociale engagement: het was er niet meer. Maar goed, de heren zijn een streepje ouder geworden. Gelukkig zijn de muzikaliteit en het speelplezier niet verdwenen.

Na de nogal plichtmatig uitgevoerde eerste twee nummers kwam, middels een furieuze sopraansaxsolo van Breuker, het Kollektief pas echt op gang. Drummer Rob Verdurmen en bassist Arjen Gorter ranselden achter Breukers tierende en gierende solo. De tijden van de krachtige en energieke free jazz keerden terug. Als contrast soleerde Hermine Deurloo daarna passievol op mondharmonica (in de geest van de oude meester Toots Thielemans) in het gevoelige nummer 'Trouw'. Aandoenlijk was het Sinatra-achtige croonen van Breuker in Gordon Lightfoots 'If You Could Read My Mind'. Een bescheiden, licht ironische performance door Breuker, die - met een glas Spa in de hand - deze commerciële soulsong een nonchalant-laconieke vertolking meegaf. De begeleidende instrumentatie was zeer melancholisch en smaakvol.

Naast de merendeels Breuker-originals werd 'Fables Of Faubus' nogal mat uitgevoerd. Deze compositie van Charles Mingus is een statement tegen de Amerikaanse rassendiscriminatie en wordt in diens diverse vertolkingen met kracht uitgevoerd. Het Breuker Kollektief daarentegen produceerde een nogal brave editie van Mingus' protest classic. Hoe anders was het in 'Bob's Gallery + To Europe', met een sprankelend opgebouwde altsaxsolo van Deurloo en een heftige tenorsaxsolo van Maarten van Norden.

Het orkest, dat na 30 jaar nog steeds een icoon is in de vaderlandse naoorlogse jazzgeschiedenis en tot ver buiten de grenzen bekendheid en bewondering geniet, komt het komende seizoen voor het eerst in zijn bestaan niet meer in aanmerking voor subsidie. Dit orkest dat zoveel goodwill heeft opgebouwd en een belangrijk cultureel exportproduct is (in Amerika kent men Breuker wel, maar Plasterk niet) wordt in zijn bestaan bedreigd. Dat mag niet gebeuren. Laat de jazzfanfare nog lang klinken!

Klik hier voor Maarten Jan Rieders fotoverslag van dit concert.

(Jacques Los, 26.9.08) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.