Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Wolfert Brederode Quartet - 'Currents' (ECM, 2007)
Opname: 2006

Dit album past naadloos in de catalogus van ECM. Geen pianotrio, maar een pianokwartet met niemand minder dan Claudio Puntin op klarinet en basklarinet. Wolfert Brederode bewijst hier - net zoals Jeroen van Vliet op zijn nieuwe album 'The Poet & Other Tales' - dat niet alles snel, flitsend of spectaculair moet zijn om te boeien, zoals MTV ons doet geloven. Nee, hier neemt men alle tijd om composities in beeld te brengen, profiel te geven en uit te diepen. Bij Brederode telt niet het kwantiteits-, maar het kwaliteitsbeginsel, met veel aandacht voor klank, kleur en introspectie.

Dit nog jonge kwartet klinkt uitgebalanceerd en verrassend rijp voor zijn leeftijd. Improvisatiemuziek om stil van te worden. De uitvoerenden zijn stuk voor stuk goede verstaanders die aan een halve noot al voldoende hebben om hun juiste muzikale bijdrage te vinden.

Als luisteraar is het goed toeven in Brederode's composities. 'Currents' laat zich luisteren als een suite, alsof alles onder een grote verbindingsboog gespeeld wordt. Zelfs de pauzes tussen de stukken zijn ruimer gekozen om het voorafgaande maximaal te laten indalen en je te resetten voor wat er weer komen gaat. De overeenkomsten tussen Claudio Puntin en Michael Moore zijn evident, zoals te horen is in 'High And Low'. Fraaie toonvorming, uitstekende instrumentbeheersing en een groot gevoel voor sfeervormgeving.

Als dit concert in een programmering voor klassieke muziek zou worden opgenomen, zou het niet uit de toon vallen bij fundamentalisten van de klassieke muziek. Integendeel, zij zouden zo probleemloos kennis kunnen maken met 100% jazz. Alleen bij 'Soil' zou men even de wenkbrauwen fronsen en lichtelijk verward zijn.

Brederode is een vorser van ruimte en tijd, die zijn muziek laat ademen en doorzicht geeft. Puntin horen we niet zo vaak in Nederland. En dat is een groot gemis, want hij is van een bijzondere klasse. Hij is heer en meester over zijn instrumenten en kneedt zijn geluid naar eigen inzicht. Luister maar eens naar 'Empty Room' en hoor hoe desolaat die kamer hier wordt gespeeld. Slechts een enkeling heeft ook zo'n aangrijpend en breekbaar pianissimo in huis op zijn basklarinet als hij.

Drummer Samuel Rohrer en bassist Matts Eilertsen zijn een verhaal apart. Je zou beiden undercovered bandleden kunnen noemen. Zij vallen op door onopvallendheid. Dienstbaar en op de achtergrond schilderen zij hun spel in fraaie ter zake doende tinten. Afgaand op deze opname zie ik uit naar een live-concert van dit kwartet. Deze cd was voor die wens de juiste aansporing.

(Cees van de Ven, 27.4.08) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.