Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Aangename trompetklanken in intense geluidssculpturen
The Black Napkins & Jozef Dumoulin, vrijdag 14 maart 2008, Jazz at the Crow, Kraaij & Balder, Eindhoven

Bezoekers van de JATC-concerten zullen deze vrijdagavond wel even hebben opgekeken toen ze café Kraaij & Balder binnenkwamen; zelden klonken er zulke vrije en heftige klanken op dit podium, zonder daarmee overigens de programmering tekort te willen doen. The Black Napkins & Jozef Dumoulin zorgden voor een intens luisteravontuur, dat ze na een lastig parcours - voor sommigen was dit kennelijk niet te nemen - succesvol wisten af te ronden met een door henzelf afgedwongen en door het publiek gewenste toegift.

Drie jonge talenten, trompettiste Sanne van Hek, gitarist Jasper Stadhouders en drummer Gerri Jäger, putten als The Black Napkins (genoemd naar een nummer van Frank Zappa) naar eigen zeggen inspiratie uit alle facetten van de moderne maatschappij. Zonder zichzelf bepaalde patronen op te leggen en grenzen te stellen, drijven ze op hun intuïtie en zoeken welbewust het avontuur met intense improvisaties. Zo ook in 'the Crow'.

De Tilburger Jasper Stadhouders, broer van de furore makende gitarist Bram, zorgde voor interessant gitaarwerk met soms bass-heavy riffs, dan weer staccato snarenspel. Hij was daarbij zeer gefocust op zijn klank. Met behulp van een sampler stapelde hij variaties en soli over een tapijt van 'sfeergitaar', met af en toe behoorlijk noisy licks en geluidseffecten.

Jäger hadden we al eerder aan het werk gezien in Eindhoven met Brown vs Brown. Deze avond toonde hij zich een klankmanipulator par excellence met 'little instruments'. Of hij nu een bel, een woodblock, een eitje of een ijzeren ketting ter hand nam; hij wist het allemaal effectief en boeiend in het klankbeeld te integreren. De manier waarop hij kleine kogeltjes uit een buisje klankgericht in een kannetje liet vallen, was daarvan een treffend muzikaal voorbeeld. Het energieke drumspel van de Oostenrijker, met een vaak niet aflatende flow van roffels over zijn kit, kwam misschien nog wel het beste tot zijn recht in zijn eigen compositie 'Bar Tea', waarin zijn metal/hardcore-achtergrond doorklonk.

Binnen de band fungeerde Sanne van Hek als het rustgevende baken van herkenning temidden van de steeds fluctuerende soundscapes. Haar eigenzinnige trompetspel klonk beurtelings vertrouwenwekkend warm en zoekend tentatief, met veel mooie melodische frasen als commentaren bij de intense geluidssculpturen die om haar heen werden opgetrokken. Van Hek had geen flashy en technisch doorwrocht spel nodig om te imponeren.

Het was een geniale zet om de Belgische toetsenwizzard Jozef Dumoulin te koppelen aan dit trio. Wederzijdse chemie zorgde voor een elkaar versterkende combine. Dumoulin mag wat ondergetekende betreft gerust een hedendaagse Sun Ra genoemd worden; hij creëert al net zulke opvallende, aparte en extreme sounds en klankverbuigingen. Met effectapparatuur als phaser en flanger vertraagde en versnelde hij zijn Fender Rhodes naar believen. Met vloeiende, snelle en korte lijnen gaf Dumoulin de improvisaties kleur. Net als Jäger betrap je hem daarbij niet snel op gratuit effectbejag; alles had zijn plaats in het geheel. Zelfs 'gezang' van een speelgoed-achtige Aziatische gadget en een toetsenpartij in het laatste stuk die zo leek weggelopen uit een Supertramp-song.

Via ons Audiocenter kunt u een aantal stukken van dit concert beluisteren. Klik hier voor een fotoverslag door Cees van de Ven.

(Maarten van de Ven, 23.4.08) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.