Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Mark O'Leary - 'Waiting' (Leo Records, 2007)

Mark O'Leary is een Iers gitarist met al een hele reeks eigen albums op zijn actief, maar die jammer genoeg redelijk onbekend blijft, en dat is onterecht. Op dit album gaat O'Leary werkelijk nog een hele stap verder dan op zijn vorige cd 'Awakening' uit 2006 (ook op Leo Records), in een trio met Cuong Vu (trompet) en Tom Rainey (drums), beiden uitzonderlijke muzikanten met hun eigen stijl en benadering, en ze blijken een perfecte keuze te zijn geweest voor O'Leary's elegant en avontuurlijk project.

Dit album is opgedragen aan Samuel Beckett, de Ierse toneelschrijver van onder andere 'Waiting For Godot', van wie de honderdste verjaardag van zijn geboorte in 2006 werd herdacht. Beckett was een pionier van het absurd en surrealistisch theater van de naoorlogse periode, die godsdienst, de zin van het leven en de zogenaamde maatschappelijke waarden in vraag stelden en de onmogelijkheid van reële communicatie tussen individuen centraal plaatste. Maar als er nu één ding absoluut wel fantastisch is op dit album, dan is het wel de sublieme communicatie en samenspel van dit trio.

Het titelnummer 'Waiting' begint met akoestische gitaar, waar de trompet een mooie en zachte solo aan toevoegt, verwachtingen creërend die nadien anders zullen uitdraaien. Het gaat hier niet over dissonantie of naast elkaar praten - wat je zou kunnen verwachten van een aan Beckett opgedragen cd - maar het is het omgekeerde, namelijk zeer strak samenspel tussen drie topmuzikanten. Dit wordt nog beter geïllustreerd in het tweede nummer. 'Endgame' is een strakke compositie, met zenuwen onder hoogspanning en een sterke tonale attack van de trompet, waar tegenover O'Leary kwetterende contrapunt op zijn elektrische gitaar biedt, opnieuw met een zeer diepe toon, en prachtig ondersteund door Rainey. Het derde stuk 'Lucky' brengt het soort esthetiek dat je bij ECM verwacht: sterk gestileerd, beelden oproepend van wijd open ruimten. De zaken worden wilder in 'Mr. Krapps Neurosis', met krijsende trompet en hogesnelheidsgitaarspel met full distortion, en de weg naar waanzin en verwarring wordt nog groter met 'Assumption', waar elektronische effecten en echo het e-bow spel op de gitaar versterken.

En zo gaat het verder, zich dieper en dieper wagend in nog nooit betreden muzikaal terrein, muziek creërend met hoge energie en hoge intensiteit zoals ik dat in de voorbije jaren niet heb gehoord, en dat alles met een duidelijke en coherente muzikale visie, met tevens een prima evenwicht tussen kalme en snelle momenten, waardoor een sterk gevoel van diepte en variatie ontstaat. Want ook op de kalme nummers, zoals 'Godot', is de intensiteit zeer hoog, met trompet en gitaar die klinken als communicerende walvissen, met langgerekt eindeloos droevig gejank en gehuil, terwijl Rainey hen in vierde versnelling ondersteunt. Wat je denkt dat vrije improvisatie is, blijkt dan perfect georkestreerd en getimed. Wonderlijk. Zonder enige twijfel één van de beste albums van vorig jaar.

Meer horen?
  • Op de MySpace-pagina van Mark O'Leary kun je vier tracks beluisteren, waaronder het hierboven
        genoemde 'Mr. Krapps Neurosis' en 'Collateral' van het binnenkort te verschijnen nieuwe album
        'Radio Free Europe'.

    (Stef Gijssels, 5.3.08) - - [naar boven]


    Lees verder in het archief...








    • Menupagina's:




    Cd van het moment:
    Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
    Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





    Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
    Mail de redactie.