Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Muzikale waaghalzen met improvisatietalent
'Extremen' door Bik Bent Braam, zaterdag 9 februari 2008, SJU Jazzpodium, Utrecht

Er is geen setlijst en geen voorgeschreven stijl of tempo. Bik Bent Braam heeft dertien composities, maar of en wanneer deze tijdens een concert worden gespeeld, is altijd de vraag. Improvisatie voert tijdens de concerten namelijk de boventoon. Om dit wereldwijd unieke concept waar te maken, heb je verdomd goede musici nodig. Musici die op elkaar zijn ingespeeld en die misstappen durven te begaan. Muzikale waaghalzen met improvisatietalent dus. Met zijn bezetting slaagt pianist Michiel Braam er in elk geval in om ons een spannende, afwisselende avond te bezorgen.

De eerste set van het concert is voor zowel het publiek als de bandleden een waar avontuur. Het interactieve karakter van de band zorgt ervoor dat de bandleden sterk op elkaar zijn afgestemd. Vooral opvallend is de diversiteit in stijl. Binnen een kwartier na aanvang van het concert ontstaat er een beknellende sfeer door het uitmuntende strijkwerk van contrabassist Wilbert de Joode, ondersteund door het onheilspellende geluid van tubaspeler Carl Ludwig Hübsch, maar even later swingt de band de pan uit als Braam, drummer Michael Vatcher en een aantal blazers zich mengen in het geheel.

Niet alleen de stijlen verschillen van minuut tot minuut; we worden ook verrast door zeer uiteenlopende sounds. Zo voert de fagot (Jan Willem van der Ham) ons mee met zijn zuiverste, zwoele tonen, terwijl Frank Gratkowski zich op zijn altsax ontpopt als heuse geluidskunstenaar; hij is in staat om niet alleen conventionele geluiden uit zijn sax te toveren, maar eveneens gorgelende, schrapende en piepende geluiden. Uit zowel de cornet (Eric Boeren) als de trombone (Wolter Wierbos) klinken didgeridoo-achtige tonen, maar bovenal zijn zij fris, scherp, muzikaal. Trompettist Angelo Verploegen bezorgt mij met zijn loepzuivere, speelse klanken rillingen op mijn rug.

De tweede set is helaas minder sterk dan de eerste. De muzikanten zijn nog steeds enthousiast, maar de kwaliteit is niet altijd even hoog. Vatcher, voor de pauze scherp en gebruik makend van een aantal niet-conventionele instrumenten (een zingende zaag, aangezet met een strijkstok, en een zelfgemaakt, uit houten blokjes bestaand slagwerkinstrument), blijft in de tweede set steken in meer van hetzelfde. Het muzikale hoogtepunt van deze set is misschien wel de naklank van de tenortuba (Peter Haex), die ontstaat doordat Braam zijn rechter sustainpedaal ingetrapt houdt. Een onopvallend detail met grote uitwerking.

De tweede set had wat mij betreft dus nauwelijks meerwaarde op de eerste, maar dat neemt niet weg dat ik heb genoten van de interactiviteit op het podium, de verrassende klanken en de veelzijdigheid van deze band.

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Cees van de Ven. En hier voor zijn fotoverslag van hetzelfde programma in Lux op 22 januari 2008.

(Hann van Schendel, 29.2.08) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.