Piet Noordijk - 'Jubilee Concert' (Jazz 'n Pulz, 2007)

Het moet voor jongere saxofonisten (zoals, ik noem maar wat, Benjamin Herman, Miguel Martinez, Rolf Delfos, Paul van Kemenade, Bart Suèr en Tineke Postma) redelijk ontmoedigend zijn, zo'n concert mee te maken van Piet Noordijk. Ik bedoel: wanneer komt er nou eens een moment dat die man een beetje minder goed gaat spelen, zodat er een beetje zicht komt op het moment dat je zelf aanspraak zou mogen maken op zoiets als de titel 'beste altist van Nederland'? Die Noordijk gaat maar door, is de 75 jaar royaal gepasseerd, en zegt zelf dat-ie eigenlijk nog maar 45 is – dat belooft weinig goeds voor de jonge(re) garde.

Hoe goed Noordijk (nog) is, is uitstekend gedocumenteerd op de live-registratie van zijn jubileumconcert (ter gelegenheid van zijn zestigjarig bestaan als professionele muzikant). Op 25 mei 2007 trad hij in het Amsterdamse Bimhuis op met drie bezettingen: combinaties waarmee hij eerder in zijn loopbaan al de sterren van de hemel speelde. En dat doet hij hier weer. Met ongebroken toon, razende techniek, een onblusbare stroom van ideeën, een feilloos gevoel voor timing.

Het concert opent met drie stukken door het bandje dat de titel Pete's Groove voert en waarin Noordijk zich laat bijstaan door hammondveteraan Jack van Poll, gitarist Martijn van Iterson, bassist Frans van Geest en drummer Gijs Dijkhuizen. Twee meeslepende swingers omlijsten de mooie ballad 'And Then Some' van de hand van Van Poll (die we in het algemeen veel te weinig horen).

Dan komt, ook met drie stukken, de revival van het legendarische Misha Mengelberg/Piet Noordijk Quartet, met Ruud Jacobs op bas en Han Bennink op drums. Mengelberg stelt zich geheel dienstbaar op aan Noordijk, door gewoon lekker jazzy te begeleiden, en soleert zelf speels en sober. Jacobs en Bennink vormen een klassiek-strakke ritmetandem. Op het programma: de klassiekers 'Take The "A" Train' van Billy Strayhorn en 'All The Things You Are' van Hammerstein, en het vrolijke Mengelberg-stuk 'Driekusman Total Loss', een boppy themaatje waar Noordijk wel weg mee weet. De heren zwepen elkaar gepast op tot een fel swingend feestje.

Tenslotte het bandje waarmee de jubilaris tegenwoordig rondtoert: het Piet Noordijk Boptet, met trompettist Rik Mol, pianist Peter Beets, bassist Marius Beets en drummer Joost Patocka. Een kwintet in de stijl van de grote hardboppers uit de fifties dus, dat opent met een stuwende vertolking van 'Scrapple From The Apple' van Charlie Parker (die naam mocht op dit concert natuurlijk niet ontbreken). Dan volgt een medley van vier traditionele ballads. Hoe een saxofonist een ballad speelt is een soort lakmoesproef van zijn talent, en Noordijk komt andermaal met vlag en wimpel door de test. De flitsende finale is voor 'Groovin’ High' van Dizzy Gillespie. De jonge Mol, die eerder onder meer te horen was in projecten van en met Rob van Bavel en Eric Ineke, toont zich een vaardige stilist, zowel op trompet als op bugel. De gebroeders Beets en drummer Joost Patocka is hun rol in deze ambiance op het lijf geschreven.

Deze recensie was eerder te lezen in HVT Magazine.

(Anoniem, 28.1.08) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.