Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Pierre Courbois 5/4 Sextet - 'Révocation' (Challenge/Daybreak, 2007)
Opname: 2005

Mijn eerste officiële jazzrecensies schreef ik in de jaren zestig voor een dagblad dat verscheen in de Arnhemse regio (Het Vrije Volk, dat had je toen nog, drie of meer kranten per stad). Ik had geluk; Arnhem had een levendige jazzscene, wat mede te danken was aan het feit dat er een kunstacademie stond (gevestigd in een prachtig gebouw aan de Rijn, ontworpen door Gerrit Rietveld) en dat een van de allergrootste Nederlandse jazzmuzikanten daar woonde: Pierre Courbois. Die had zich ontwikkeld in de jaren vijftig als hardbopper in de traditie van Art Blakey en Max Roach, maakte toen deel uit van een sensationeel kwintet onder aanvoering van de veel te jong overleden Nijmeegse pianist Ton Wijkamp. In de sixties bekende Courbois zich tot de nieuwe vrije stromingen, samen met Duitse vrienden als saxofonist Peter Brötzmann en vibrafonist Günter Hampel. Met dat soort mensen speelde hij ook regelmatig in het Arnhemse jazzcafé De Kameleon.

Hoewel ik zelf toen niet veel ophad met jazz waar geen afspraken aan te pas leken te komen, bleef wel mijn bewondering voor de eigenzinnige Courbois, die niet alleen vernieuwend drumde, maar vanuit zijn technisch kunnen als zilversmid ook allerlei modificaties aan zijn drumkit uitvoerde die hem in staat stelden heel melodische slagwerkpartijen te spelen. Ik herinner me nog een optreden op het destijds fameuze jazzfestival in Comblain-la-Tour in de Ardennen, waar hij speelde in een combinatie met Hampel, en voortdurend een slang in de mond had waarmee hij de luchtdruk in zijn trommel kon wijzigen – en daarmee de toonhoogte. Zijn experimenteerlust heeft hem nooit verlaten, al heeft hij wel de free jazz vaarwel gezegd. In latere jaren heeft hij een voorliefde ontwikkeld voor het spelen in afwijkende maatsoorten.

Daarvan is ook zijn laatste album (opgenomen in het oude BIM-huis in Amsterdam) een voorbeeld: het gehele programma wordt uitgevoerd in vijfkwartsmaat – waar ooit Paul Desmond en Dave Brubeck een wereldhit ('Take Five') mee scoorden. Het gekke is dat Courbois en zijn band in die toch wat ongemakkelijke metriek onbedaarlijk swingen, dat hun muziek, waarin ze melodisch en harmonisch vooral teruggrijpen op de hardbop, volstrekt natuurlijk en organisch klinkt. Dat is mede te danken aan het vakmanschap en de gedrevenheid van de muzikanten: Toon de Gouw (trompet), Ilja Reijngoud (trombone), Jasper Blom (tenor- en sopraansaxofoon), Willem Kühne (piano), Niko Langenhuijsen (bas), maar vooral aan het fenomenale drummen van Pierre Courbois zelf.

Deze recensie was eerder te lezen in HVT Magazine.

(Anoniem, 28.10.07) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.