|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Goodman-swing inspireert tot vurige jazz Jazz Impuls Dubbelconcert door 4-Beat-6 en Marije Nie, donderdag 27 september 2007, Orpheus, Apeldoorn. Nog te zien: Barendrecht 26/10, Zutphen 28/10, Den Bosch 2/11, Tiel 30/11, Arnhem 11/1, Middelburg 20/1, Roosendaal 15/2, Amsterdam 1/3, Den Haag 16/3, Spijkenisse 21/3, Enschede 19/4, Almere 20/4, Hoofddorp (zonder Marije Nie) 25/5. De jazzstijl die swing heet ligt op het breukvlak van wat we oude stijl en moderne jazz noemen: de jaren dertig, de hoogtijdagen van muzikanten als Fats Waller, Benny Goodman, Artie Shaw, Duke Ellington en Count Basie. Klarinettist Benny Goodman verwierf zich de titel King Of Swing, niet omdat hij de stijl had uitgevonden, maar omdat hij in brede kring werd gezien als een van de belangrijkste vertolkers. En hij leverde ook een aantal belangrijke bijdragen. Op muzikaal vlak, door zijn baanbrekende werk met kleine combinaties, en op sociaal vlak, omdat hij zwarte en blanke musici samenbracht - in die dagen een ongehoord fenomeen. Met zijn muziek, vooral die combovariant, heeft Goodman veel jazzliefhebbers aan zich verplicht. Vooral zijn kwartet met pianist Teddy Wilson, vibrafonist Lionel Hampton en drummer Gene Krupa (die laatste werd ook regelmatig vervangen door Dave Tough) geldt als een monument in de jazzontwikkeling. Maar ook met zijn sextet, waarin de piepjonge gitarist Charlie Christian (de pionier van de elektrische gitaar) excelleerde, schreef Goodman geschiedenis. Die laatste variant herleeft in de handen van de Nederlandse combo 4-Beat-6, opgericht door bassist Frans van Geest. '4-Beat' slaat op het ritmische kenmerk van de swing (alle vier tellen bijna even sterk benadrukt), '6' op het aantal muzikanten in de band. Op basis van de oorspronkelijke arrangementen spelen ze (na een aftastende start) de sterren van de hemel. De arrangementen worden geen keurslijf, maar werken als inspiratiebron. Ster van de groep is klarinettist Bernard Berkhout, die misschien iets minder verfijnd speelt dan Goodman zelf destijds, maar wel met het vereiste vuur. Na de pauze 'speelt' Marije Nie mee: ze is tapdanseres, maar in deze context vooral ook muzikant, een soort extra slagwerker. Dat element wordt (gelukkig) niet in alle nummers ingezet, zodat de Goodman-muziek centraal blijft staan. Prima vondst, leuk concert. Deze recensie was eerder te lezen in dagblad De Stentor. (Anoniem, 10.10.07) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
