Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Egberto Gismonti speelt geen jazz
zaterdag 20 oktober 2007, Muziekgebouw aan het IJ, Amsterdam

"Ik speel geen jazz", zei Egberto Gismonti tijdens een interview met Jazz Plus in 2005. Maar wie op zaterdagavond 20 oktober naar het Muziekgebouw aan het IJ was getogen in de verwachting de Braziliaanse (Rio, 1947) meestercomponist en multi-instrumentalist volksliedjes en popsongs te horen vertolken, kwam positief verrast van een warme kermis thuis.

Sinds het adembenemende optreden op het North Sea Jazz Festival van 1984 (!) was hij niet meer in Nederland geweest, dus werd het tijd voor een (veel te late) hernieuwde kennismaking. De NPS nodigde Gismonti uit om samen met het Metropole Orkest onder leiding van Vince Mendoza zijn orkestwerken te komen uitvoeren. En het werd een belevenis. Zoals elke Braziliaanse musicus heeft ook Gismonti de talloze nationale muziekstijlen in zich opgenomen en tot een eigen geluid verwerkt. Daar komt nog bij dat hij een aantal jaren compositie heeft gestudeerd in Parijs. Het resultaat is, zoals Mendoza daags tevoren opmerkte, een uiterst complexe muziek, waarin je zowel Stravinsky als de Nordeste kunt tegenkomen.

Het orkest speelde zowel met als zonder Gismonti aan de vleugel en bewees daarmee zijn grote klasse, want de composities kennen vele polymetrieke passages die het uiterste van de concentratie vergen. Gismonti zelf had er zin in en zweepte in de snelle delen het orkest zo mogelijk nog meer op.

Gismonti had ook één van zijn zelf ontworpen tiensnarige gitaren meegenomen. En tiensnarig betekent bij hem ook tienstemmig, en dus ook een tweemaal zo brede toets. Dat laatste heeft hem, naar eigen zeggen, al eens een gescheurde duimpees opgeleverd. Zijn solostukken waren adembenemend door de inhoud en door de daaraan altijd ondergeschikte fenomenale techniek.

Een ander hoogtepunt was zijn duet als pianist met de eerste cellist Bastiaan van der Werf. Hier bleek Gismonti in staat om ook een 'gewone', mooie, lyrische melodielijn te schrijven. Het meeste succes hadden orkest en solist met de wat snellere, regionaal getinte dansachtige nummers, waarin de linkerhand telkens heel andere plannen had dan de rechter, maar met steeds een happy ending. Onnavolgbaar.
De man is zó veelzijdig dat hij zijn speciale ding nog niet gevonden heeft en daarom nog steeds op zoek is. Als gevolg zijn er al zestig platen verschenen en hebben wij nog veel in te halen. Doen!

(Karel Broekhuis, 31.10.07) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.