Bebop nog steeds springlevend bij Peter Beets Trio & Joe Cohn
zondag 7 oktober 2007, Wilou's Basement, Veldhoven

Op donderdag 4 oktober presenteerde pianist Peter Beets zijn nieuwe cd 'New Groove' en in het kader van een minitour met de Amerikaanse gitarist Joe Cohn deed het trio Veldhoven enkele dagen later aan.

De nieuwe cd van Beets is grotendeels geënt op de klassieke drummerloze trio-cd's die Oscar Peterson in de jaren vijftig opnam met Ray Brown en gitaristen als Herb Ellis en Barney Kessel. Ook Beets werk in het backing trio van Rita Reys (met gitarist Martijn van Iterson en bassist Ruud Jacobs) heeft natuurlijk bijgedragen aan de keuze om deze cd in dit klassieke format op te nemen. Op het album 'Beautiful Love' van Reijs uit 2004 hoor je dezelfde groove.

Tijdens het concert in Veldhoven was van een echt trio natuurlijk geen sprake, want er waren twee gitaristen present. Op 'New Groove' is het óf Martijn van Iterson óf Joe Cohn die je hoort, maar tijdens dit tourtje stonden beide gitaristen samen op het podium. Hierdoor werd natuurlijk de balans tussen gitaar en piano, zoals die op de cd wel bestaat, enigszins verstoord. Het werd dan ook een vrij 'gitaarzwaar' optreden met veel soli van beide gitaristen, meestal elkaar opvolgend ook.

Ruud Jacobs hield zich tussen al dit gitaargeweld wijselijk wat op de vlakte en soleerde bijna niet. De gitaren duelleerden echter wel naar hartelust met de virtuoze bopklanken van Peter Beets. Het was alles standards wat de klok sloeg en het aanwezige publiek werd moeiteloos ingepakt door de klassieke swing van het trio. Met name het afsluitende 'Parker 51' was zonder meer imponerend en deed de sfeer hoog oplopen.

Het was interessant om te zien en te horen hoe de stylistische verschillen tussen beide gitaristen aardig samensmolten. Joe Cohn (inderdaad, zoon van tenorsaxofonist Al) was de wat traditioneler klinkende bopgitarist, maar zijn spel was vol vuur en soul en met veel knipogen naar het idioom van Wes Montgomery. Van Iterson speelde zijn hippe, lange lijnen zoals altijd volkomen onderkoeld en met een perfecte timing. Grappig was dat het juist Van Iterson was die uitblonk in het traditionele 4-in-de-maat compen. Zijn gitaar zorgde voor een sublieme en strakke swing, waardoor je de drummer nauwelijks miste. Cohn begeleidde op een wat modernere manier.

Het waren sferen uit een drummerloos bopverleden die herleefden in Wilou's Basement, maar bebop blijkt nog steeds springlevend als standards zó virtuoos en swingend worden uitgevoerd als hier.

Klik

(Dick Onstenk, 20.10.07) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.