Het toverkerkje van Garnwerd
Jasper van 't Hof/Han Bennink & Bo's Art Trio, ZomerJazzFietsTour, zaterdag 25 augustus 2007, Garnwerd

De geluksvogels, die een plaatsje wisten te vinden in de banken en op de zerken van het kerkje van Garnwerd, tijdens de ZomerJazzFietsTour, hebben bij de twee sessies van Van 't Hof en Bennink de tijd van hun leven gehad. Twee giganten, die zichtbaar, maar vooral hoorbaar, het een feest vonden elkaar te inspireren. De als altijd vaardige Bennink was soms zichtbaar verrast door de sterk gekleurde ritmes en melodieën, die Van 't Hof uit zijn toetsen en machines wist te toveren, terwijl van 't Hof weer razendsnel moest anticiperen op de klanken en ritmes die Bennink uit zijn vellen, ijzerwaren en vloerplanken haalde.

"We breken de kerk af... plat" ( citaat van Van 't Hof, programma ZJFT). Zover kwam het niet. Wel werden enkele wenende kleuters door hun bezorgde ouders van de plaats des onheils weggevoerd, vóórdat van 't Hof het kerkorgel beklom, dat hij diverse, sterk syncopische klanken wist te ontlokken. Dit negentiende-eeuwse orgeltje heeft gelukkig niet het vermogen van het befaamde Schnitgerorgel in de Grote Kerk van Zwolle, zodat, goddank, het gebouw boven deze schare van ongelovigen niét instortte. Maar toch, toen Van 't Hof op mysterieuze wijze een lage C wist vast te zetten en een laag gegrom het gebouwtje deed beven, weerklonk er toch een dankbaar applaus toen hij het podium weer beklom, terwijl het orgel bleef brommen. Zelden eindigde een concertje met zo'n positieve grondtoon.

Natuurlijk, Michiel Braam (piano), Bo de Graaf (saxen), en Fred van Duynhoven (drums), ze kennen elkaar van haver tot gort. Toch vraag ik me af of hun optreden in het kerkje van Garnwerd niet tot wederzijdse verrassingen heeft geleid. Voor een bomvolle kerk luisterde het zéér aandachtige publiek naar een aantal zorgvuldig uitgevoerde nummers, die door datzelfde publiek buitengewoon gewaardeerd werden. Mystery guest en Groninger dichter Bart Droog inspireerde het drietal tot aardige improvisaties.

Het gaf Bo de Graaf kennelijk vleugels; zelden klonken zijn saxen zó lyrisch. Schijnbaar stoïcijns, maar uiterst alert wist Van Duynhoven De Graaf elke keer weer voorzichtig naar de aarde terug te brengen, begeleid door Braams razendsnelle engelengezang. Toen De Graaf tijdens de uitsmijter 'De Bullebak' al spelend uit de kerk verdween, klonk er een golf van teleurstelling door het publiek. Maar dankzij het betoverende, magische spel van Braam en de dwingende ritmes van Van Duynhoven kwam de saxofonist weer terug, tot vreugde van allen. Geïmproviseerde muziek en een aandachtig publiek, tijdens het applaus trilde de kansel.

Klik

(Willem Hofman, 8.9.07) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.