Moderne reïncarnatie van Art Blakey's Jazz Messengers
Rashied Ali Quintet, dinsdag 17 juli 2007, Bimhuis, Amsterdam

In 1966 verving Rashied Ali Elvin Jones in John Coltrane's groep. In 1967 nam Coltrane samen met Ali het vermaarde duoalbum 'Interstellar Space' op. Ali had reeds in het begin van de jaren zestig naam gemaakt in de freejazz scene. Zo speelde hij onder meer met Pharoah Sanders en Albert Ayler. De samenwerking met Coltrane heeft niet lang kunnen duren. Coltrane overleed op 17 juli 1967. Nadien speelde Rashied nog een tijd met Alice Coltrane en organiseerde hij concerten in zijn New Yorkse loft Ali's Alley. In de tachtiger en negentiger jaren speelde hij met Ken McIntyre, David Murray en James Blood Ulmer en maakte hij platen op labels als Knitting Factory en Survival.

Momenteel toert de oude meester door Europa en behalve onze eigen Joris Teepe op bas heeft hij trompettist Jumaane Smith, tenorsaxofonist Lawrence Clark en pianist Greg Murphy bij zich. Allen relatief niet al te bekende musici. En dat is geheel ten onrechte. Op hoofdzakelijk post-bebop gerelateerde composities van onder anderen James Blood Ulmer, John Coltrane en Joris Teepe werd fris en inside out geïmproviseerd.

Je zou dit kwartet de moderne reïncarnatie van Art Blakey's Jazz Messengers kunnen noemen. De aanstekelijke thema's werden merendeels strak en unisono gespeeld, terwijl Ali zowel een soepele als strakke beat produceerde. De solisten begeleidde hij subliem door zeer gevarieerde accenten te plaatsen. In samenwerking met het stuwende bassen van Joris Teepe en de open akkoordenbegeleiding van pianist Greg Murphy werd een magische groove gerealiseerd.

Jumaane Smith is een veelbelovend trompettist die de licks van Woody Shaw en Freddie Hubbard goed bestudeerd heeft. Met veel bravoure en volume raasde hij over de schema's heen. Het had misschien wat subtieler gekund, maar indrukwekkend was het zeker. Dat laatste gold eveneens voor tenorist Clark. Hij stapelde razendsnel reeksen van kwartnoten alsmaar variërend op elkaar. Coltrane's sheets of sound, maar dan turbo. Hij blies lange solos die geen moment verveelden. Zijn toon was ouderwets vol en vet. De toptones, echter, behoorden niet tot zijn favoriete range. Hij maakte er dan ook spaarzaam gebruik van en soms kreeg hij ze niet zuiver uit zijn toeter. Evenals Clark liet pianist Greg Murphy grote indruk achter. Zijn pianospel was open; een combinatie van McCoy Tyner en Cecil Taylor. In zijn solos werden razendsnelle single-note lijnen afgewisseld met ruige 'Taylorclusters'.

Degenen die, om welke reden dan ook, dit concert niet konden bijwonen, raad ik aan de op het label Survival verschenen cd's 'Judgment Day' vol. 1 & 2 aan te schaffen. Lekker thuis en in alle rust genieten van de fascinerende muziek van Rashied Ali's Quintet.

Klik

(Jacques Los, 6.8.07) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.