Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


North Sea Jazz

North Sea Jazz impressies: Enrico Rava Quintet
vrijdag 13 juli 2007, Ahoy, Rotterdam

Wie de Italiaanse trompettist Enrico Rava aan het werk hoorde op Steve Lacy's ESP-Disk album 'The Forest And The Zoo' (ESP-Disk, 1966), zou nauwelijks kunnen geloven dat de man die vrijdag 13 juli op het podium van de Madeira-zaal stond één en dezelfde persoon is. Vrijer als op die plaat speelde Rava waarschijnlijk nooit, maar met een aantal sterke albums voor ECM brak hij in de jaren zeventig door met een eigen, herkenbare stijl. Lyrisch, omfloerst en gedreven, een verhalenverteller op de trompet.

Het enige nadeel van zo'n stijlvastheid is dat het op een bepaald een beetje kan gaan vervelen; het idee dat je het allemaal wel een keer hebt gehoord. De enige manier om dat te omzeilen als zelfbewuste muzikant is simpelweg een dijk van een optreden neerzetten. En dat was nu precies wat Rava deze avond deed. Met een sterk album under the belt - 'The Words And A Day', zijn comeback-cd bij ECM - en een kwalitatief hoogstaande band om zich heen, wist hij het publiek mee te nemen in zijn muzikale verbeeldingswereld, daarbij goed geholpen door de uitstekende akoestiek in de Madeira (een verademing op zo'n festival).

Het repertoire bood genoeg variatie, met fraaie harmonieën, sterke thema's en veel soloruimte voor de kwintetleden. Zo mocht bassist Rosario Bonaccorso een paar keer aanleggen voor lyrische en melancholieke solo's, met veel passie gespeeld. Zijn samenspel met drummer Roberto Gatto was voorbeeldig, een zeer sterk ritmetandem. Pianist Andrea Pozza toonde zich een goede opvolger voor Stefano Bollani, zij het zonder diens brille (voorafgaand aan dit optreden had Bollani solo het publiek muisstil gekregen met zijn even geniale als fascinerende spel). Enrico Rava speelde met veel vuur en verve. Waar generatiegenoten als Tomasz Stanko en Freddie Hubbard te kampen hebben met embouchureproblemen, lijkt dat aan Rava voorbij te gaan; hij is nog steeds in staat om zuiver en krachtig uit te halen, ook in de hogere registers.

Vermeldingswaard was het optreden van het branievolle talent Gianluca Petrella. De jonge trombonist speelt met overtuigend gemak en weet het geluid van zijn instrument naar believen te kneden. Zijn solo's sneden hout, of het nu ging om het fraaie tango-achtige 'Todamor' of het aan Ellington opgedragen 'Echoes Of Duke', waar hij de plunger hanteerde. Met staccato spel het tempo doorsnijdend of soepel en vloeiend accelererend, Petrella verstaat zijn vak. Volkomen terecht dat hij na het concert ter plekke de Paul Ackett Award voor 'Artist Deserving Wider Recognition' kreeg uitgereikt, een ondersteuningsprijs voor jong talent.

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Cees van de Ven.

(Maarten van de Ven, 27.7.07) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.