Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Een tuin vol intimistische jazz
Jazz Garden, vrijdag 15 juni 2007, A-boerderij, Tilburg

Op initiatief van de Verschijning, een kunstenaarscollectief voor beeldende kunst, vond op 15 juni een klein maar intiem jazzfestijn plaats: Jazz Garden. Het biedt een alternatief voor de stroom aan interdisciplinaire projecten, manifestaties en festivals in Tilburg. Jazz Garden is de eerste editie in een reeks live-avonden waarbinnen de Verschijning ruim baan maakt voor de autonome kwaliteit van de verschillende kunsten.

Op deze bijzondere avond op een intieme buitenlocatie mocht de groep De Graaf-Koekkoek-Felix-Maas de spits afbijten. Zanger Peer de Graaf gaf door zijn vrolijke voorkomen, waarbij zijn theaterachtergrond goed te merken was, deze groep een humoristisch tintje. Hij klom van boom naar ladder en had het publiek op zijn hand. De scattechniek van De Graaf was bovendien niet onverdienstelijk! Deze vrolijke inzet verhulde echter de muzikale kwaliteit van de groep. Vooral Henk Koekkoek had op zijn tenorsax een prachtig sonoor geluid van een hoog niveau. De groep had aan cabareteske inslag, maar zeker ook een hoog swingend gehalte met jazzy elementen, waarin Koekkoek opvallend goed zijn muzikaliteit tentoonspreidde. De ritmesectie, gitarist Frederik Felix en bassist Piet Maas, ondersteunde het geheel naar behoren.

Gitarist Jacques Palinckx maakte indruk door zijn authenticiteit. Hij is bekend van zijn groep met zijn broer Bert, maar dit jaar richt hij zich vooral op het geven van soloconcerten en het componeren van theatermuziek. Zijn gitaargeluid deed denken aan Ry Cooder, en had kenmerken van country en western, maar door het subtiele gebruik van verschillende attributen, zoals een elektrische tandenborstel en samples van radiostemmen, wist hij het optreden inventief en muzikaal naar zijn hand te zetten. Het is gedurfd om met deze marge van vrije improvisatie live op te treden.

Klarinettist Paul de Leest en accordeonist Hans Sparla speelde stukken van eigen hand, maar ook bestaande stukken. De muziek varieerde van jazz tot Cubaanse en Zuid-Amerikaanse invloeden. De Leest had een mooie volle toon op zijn basklarinet. Sparla is natuurlijk vooral bekend als trombonist, zijn spel op het accordeon is minder bekend maar niet onverdienstelijk. Hij bespeelde dit instrument al eerder bij saxofonist Dick de Graaf. Af en toe hobbelde hij iets te veel tussen de noten door in de jazzy stukken, daar waar hij met zijn trombone vloeiend en meer groovend zou hebben gespeeld. Maar het accordeon leende zich bij uitstek voor deze avond in de buitenlucht. Het duo was goed op elkaar ingespeeld en had een duidelijke meerwaarde in het geheel van de avond.

Opvallend sterk was het optreden van flamencogitarist Maurice Leenaars. Met Vaarzon Morel behoort hij tot de top in Nederland op het gebied van flamenco. De twee verschillen behoorlijk in spel. Maurice beheerst de kunst om met weinig noten ontzettend mooie muziek te maken, wat uitzonderlijk knap is in de wereld van de flamenco. Wat een zeggingskracht, overgave en instrumentbeheersing: absolute top! Leenaars heeft een klassieke opleiding genoten op het Brabantse conservatorium, maar in het flamencospel is hij autodidact; hij heeft het in de praktijk geleerd. Zijn intensiteit sloeg over op het publiek, wat adembenemend zat te luisteren. Alle composities waren van eigen hand, waaronder een heel mooi persoonlijk stuk.

Met een korte set mochten pianist Jeroen van Vliet en saxofonist Mete Erker de avond afsluiten. Dat de twee elkaar goed kennen was te horen. Zo maakten ze samen de cd 'Unseen Land', die is geïnspireerd op de beeldende kunst van Mattie Schilders. Het duo had er duidelijk schik in. Ze speelden een aantal composities van de cd, maar ook een nieuw stuk dat Van Vliet had geschreven voor Erker. Mete is van half-Turkse afkomst en daar had de pianist een mooie en vrolijke compositie op gebaseerd. Mooi samenspel. Van Vliet groovede heerlijk op zijn Wurlitzer. Fraai percussief spel, zoals hij dat al vaker met zijn Fender Rhodes heeft gebracht, onder meer op de cd 'Gatecrashin’' van Eric Vloeimans. Erker heeft een mooie volle toon op zijn tenor en ontwikkelt zich nog steeds als saxofonist. Dat hij les heeft gehad van Henk Koekkoek, die de avond begon, was een mooi voorbeeld hoe elke generatie ervoor zorgt dat er regelmatig talenten voortkomen uit de Tilburgse jazzscene.

Kortom: een geslaagde avond, met complimenten voor de coördinatrice van de Verschijning, Hetty Kühne, die door haar keuze van de verfrissende programmering deze avond geen moment deed vervelen.

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert.

(Koen Scherer, 23.6.07) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.