Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




The Diamond Five - 'Brilliant!' (Universal/Fontana, 2007)
Opname: 1964

Een paar jaar geleden, bij het verschijnen van de cd 'Finally After Forty Years' (Blue Jack Jazz Records), schreef ik dat er eindelijk een eind was gekomen aan een ernstig manco in de geschiedschrijving van de Nederlandse jazz op geluidsdragers. Er was, volgens mij, nooit een representatieve weergave geweest van de muziek van de Diamond Five. Dat had ik niet helemaal goed: in mei 1964 is in Hilversum een officiële elpee opgenomen met als titel 'Brilliant!' (verwijzend naar de bandnaam).

Die plaat was echter aardig uit het zicht geraakt (volgens mij ook van Blue Jack Jazz Records), en wij waren vast niet de enigen die van het bestaan daarvan niet wisten. Maar de recente rerelease van dit materiaal op cd maakt veel goed: er is dus nóg meer bewijs voor de kwaliteit van dit roemruchte kwintet. Het was in de jaren vijftig na de combo's van Wessel Ilcken de eerste Nederlandse formatie die moderne jazz van een zodanig niveau speelde dat de spelers zich met recht konden meten met wat zich in het buitenland afspeelde. Het format van de band was dat van de hardbopgroepen zoals we die toen al kenden uit Amerika (Art Blakey, Horace Silver, Clifford Brown, Miles Davis): de standaard kwintetbezetting met trompet, saxofoon, piano, bas en drums.

De kwaliteit van de samenstellende muzikanten en hun enthousiasme voor deze speelstijl zorgden voor een zeldzame vorm van chemie; de Diamond Five waren niet alleen snel een legende in eigen huis (de Amsterdamse jazzclub Sheherazade) maar ook een schoolvoorbeeld voor wat ook (zelfs?) in Nederland aan jazz gespeeld kon worden. De band maakte grote indruk op passerende Amerikaanse muzikanten, die werden uitgenodigd om in de 'Zade' mee te spelen en niet uitgepraat raakten over wat hun daar overkwam. Trompettist/ventieltrombonist Cees Smal, tenorsaxofonist Harry Verbeke, bassist Dick van der Capellen (na een ongeluk vervangen door Jacques Schols), drummer John Engels en leider/pianist Cees Slinger werden samen al snel beschouwd als het boegbeeld van de Nederlandse jazz.

Mooi dat er nu een tweede cd is met bewijsmateriaal. Het gaat om zes stukken, drie van de hand van Smal, twee van Ruud Bos en een van Theo Loevendie. Ook in deze stukken maakt de band grote indruk, met een bewonderenswaardig stijlgevoel, strakke collectieven, gedreven solowerk, en de hechte basis van Schols en Engels, die voor maar weinig ritmetandems van die tijd hoeven onder te doen (misschien met uitzondering van die gevallen dat Art Blakey, Max Roach of Louis Hayes zelf aan de drums zaten). De cd bevat verder de originele hoestekst van Michiel de Ruyter.

Deze recensie was eerder te lezen in HVT Magazine.

Labels:

(Anoniem, 5.5.07) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.