Myra Melford's Be Bread - 'The Image Of Your Body' (Cryptogramophone, 2006)

Pianiste Myra Melford is een zoekende geest. Ze heeft al vele watertjes doorzwommen en heeft nooit de gemakkelijkste weg gezocht; zonder enige aandacht voor wat al dan niet door een publiek wordt gewenst, maar zoekend naar nieuwe expressievormen, nieuwe klankcombinaties, melodische en ritmische zeggingskracht. Die zoektocht heeft haar naar India gebracht, waar ze het harmonium leerde kennen, die haar bij Arabische muziek en het soefisme heeft gebracht. Op haar vorige cd 'Where The Two Worlds Touch' waren deze invloeden al merkbaar, maar in 'The Image Of Your Body' brengt ze die een stap verder. Dit is geen wereldmuziek, dit is moderne jazz die de inbreng van Indische, Arabische muziek en rock volledig integreert, er een essentieel onderdeel van maakt, in plaats van die er als een sausje over te gieten, en er iets moois mee tevoorschijn tovert.

Op dit album wordt ze vergezeld door Cuong Vu op trompet, Brandon Ross op elektrische gitaar en banjo, Stomu Takeishi op basgitaar en Elliot Humberto Kavee op drums. Vu en Ross komen elkaar wel niet tegen op deze cd. Vu is een meester van de elektronische vervorming van zijn trompet, zoals we hem kennen van zijn eigen albums, en ook Ross klinkt bij momenten zelfs als Terje Rypdal, zoals op het lange 'To The Roof'. De titelnummers 'The Image Of Your Body' en 'Be Bread' hebben nog de meest markante Arabische invloeden, met lange unisono melodieën van harmonium en banjo (als vervanging van de Arabische oud).

Melford zelf is ondanks haar technisch kunnen zeer economisch op deze cd; ze legt de harmonische basis en de accenten. Zo zegt ze in haar persmap over dit album: "I first played this music on the melodica and as a result, much of it is based on melody. It's conceived as quartet music, but what's important here is not the instrumentation but rather individual musical personality."

Maar laat dit geen verkeerde verwachtingen creëren, want deze muziek bevat spanning, dreiging, wanhoop, gejubel en chaos die je onmogelijk uit een melodica kunt halen. Dit is zeer knap gearrangeerde, verfrissende muziek met diepgang en variatie. Deze cd ligt zowat in dezelfde categorie als het laatste album van Louis Sclavis. Beiden zoeken naar nieuwe uitdrukkingsvormen en ze komen verrassend dicht bij elkaar in de buurt op het vlak van algemeen resultaat.

(Stef Gijssels, 13.3.07) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.