|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Der Rote Bereich wederom onvoorspelbaar maandag 19 maart 2007, Jazzpower, Wilhelmina, Eindhoven Dit vrijzinnige trio laat zich etiketteren noch categoriseren om de eenvoudige reden dat muziek, spel en performance volstrekt uniek zijn. Dit optreden overtrof de goede indruk die zij in 2003 hier achterlieten. Het werd een concert als een lavastroom die onbedwingbaar, onvoorspelbaar, free en onontkoombaar uitstroomt. Het publiek onderging het muzikale schouwspel en sloeg het gade met verbazing. Möbus' composities laten zich nauwelijks beschrijven. Melodielijnen zijn nagenoeg onvindbaar en ook ritmisch zijn er nagenoeg geen constanten, omdat er naar believen - en al naargelang het moment erom vraagt - vertragingen, versnellingen en haperingen worden ingezet. En soms bespeurde je zelfs iets wat in de verte aan een groove deed denken. Maar wat maakt Der Rote Bereich nu zo bijzonder? Het heeft een 'Monkiaanse' weerbarstigheid en hoekigheid, die je bij de lurven pakt en meetrekt. Rudy Mahall op basklarinet is de juiste persoon om dit spelletje met Möbus en Steidl te spelen. Hij heeft qua spel eenzelfde onwrikbare Gründlichkeit als zijn landgenoot Gratowski, maar doet er nog een schepje bovenop door niet de minste moeite te doen om mooi te spelen in de zin van toonvorming en dergelijke. Hij snerpt, gilt, scheurt en spuwt zijn flageoletten uit. Jawel, Rudy met de Koteletten, zoals programmeur John Thomas hem aankondigde, bracht vanavond weer helemaal het onbedaarlijk losgehen in praktijk! Frank Möbus zette de toon. Een understatement, want zijn klankpallet is zeer divers. Hij maakt uitgekiend en to-the-point gebruik van de hem ten dienste staande elektronische toonvervormingsmogelijkheden en loopings. Soms spelen de heren Möbus en Mahall ook unisono-riffs die klinken als berijders van een tandem waarvan de trappers af en toe doorschieten op onregelmatige momenten, maar vreemd genoeg wel simultaan. Berndt Steidl stak in excellente vorm met uiterst attent, stevig en strak drumwerk. Hij kende het repertoire verbazingwekkend goed, terwijl het zoals hierboven reeds vermeld geen composities waren met een hoog meezinggehalte. Ronduit hilarisch was het intermezzo met Möbus' vertelling over de bezoeker aan een van zijn concerten die verzuimd had die avond een cd van het trio te kopen. Door het feit dat de man na enkele dagen niet meer aan een cd van Der Rote Beich kon komen, raakte hij zo van streek dat hij uiteindelijk overspannen werd, zijn baan verloor, zijn vrouw hem verliet en hij uiteindelijk de hand aan zichzelf sloeg. Deze droogkomische act ontdooide zelfs de meest serieuze jazzbezoeker in café Wilhelmina. Om het fenomeen Der Rote Bereich nog enigszins preciezer te duiden, komt een overeenkomst met leden van de Cobra-beweging mij voor de geest. Ook zij keerden zich vooral tegen elk esthetiserend academisme dat te zeer het intellectualisme benadrukte. En stelde daar tegenover: 'vorm, lijn en kleur zijn de weergave van een puur spontane actie'. Met de aanvulling 'klank' past dit credo ook Der Rote Bereich als een handschoen. Klik hier voor een fotoverslag van dit concert. (Cees van de Ven, 30.3.07) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
