Bert Joris Quartet krijgt staande ovatie
donderdag 15 maart 2007, JazzCase, Dommelhof, Neerpelt

Het gebeurt niet zo vaak dat je Bert Joris aan het werk ziet in een kleine formatie. Veel van zijn tijd gaat op aan het componeren en arrangeren, het meespelen met grote bands zoals het Brussel Jazz Orchestra, en het onderwijzen aan jonge jazzmusici. Daarom was het echt spannend uitkijken naar zijn concert bij JazzCase in Dommelhof.

Voor wie niet vertrouwd is met het werk van Joris; zijn stijl kan het best omschreven worden als moderne jazz met veelal eigen composities, die geworteld zijn in bebop, cool jazz en post-bebop. Het was opvallend hoe groot de appreciatie was van het aanwezige publiek, dat vol bewondering genoot van de grote klasse van zijn kwartet.

Het werd een gevarieerd en uitgebalanceerd concert met contrasterende momenten in medium en up-tempo's, afgewisseld met lyrische ballads met een warme bluesy benadering en veel ruimte voor interactie. Het kwartet bracht mooie composities met gestructureerde improvisaties, waarin Joris in bescheidenheid de technische beheersing van zijn instrument demonstreerde. Naast Bert Joris met zijn fraaie spel schitterde ook de veelzijdige Dado Moroni op piano. Zijn eigenzinnige pianospel is vol Italiaans temperament en stevig geworteld in de traditie. En men kon rekenen op de krachtige ritmesectie met een attente, interactieve Joost van Schaik op drums en Philippe Aerts op contrabas.

Na een voor mijn gevoel aarzelende start met 'King Kombo' was het bij 'Magone' meteen raak. Deze ingetogen en lyrische ballad, opgebouwd rond een mooie melodielijn en met een kwetsbare Joris op trompet, bracht me in een meditatieve stemming. Het lang uitgesponnen 'Magic Box', met een intimistische Moroni op piano, werd in een bizar harmonisch perspectief gebracht en brak resoluut met de eerder opgeroepen sfeer. 'It Is My Time' werd dan weer lazy en smooth gespeeld, met veel gevoel voor blues en met uiterst sensibel blaaswerk en pianospel. Topklasse! Met het up-tempo 'Mr. Dodo', opgedragen aan de pianist die zich hier uitbundig toonde, werd de eerste set afgesloten.

Na deze overrompelende eerste set wilde het publiek deze mooie momenten vasthouden en mee naar huis nemen. Tijdens de pauze gingen de cd's van Joris dan ook vlotjes van de hand. De tweede set opende met het aan zijn jonge kat opgedragen 'Triple', waarbij je met gesloten ogen en enig gevoel voor verbeelding het lichtvoetige getrippel van een jonge kat voor je zag. Het was genieten bij het weemoedige en sfeervolle 'Connections' met warmbloedig spel van Aerts, en Moroni die aanvankelijk met spaarzame akkoorden de melodie duidde, maar later breed uitpakte. Joris wist hier de geest van Miles tot leven te brengen.

In 'The Duck And The Dutches' ging Moroni voluit. Hij vermengde in deze compositie van zijn hand vermakelijk de typische speelstijl van Monk en Mingus. Na het sfeervolle, filmische en breed uitgesponnen 'Anna' werd het concert afgesloten met het gedreven en virtuoze 'Oleo', met straight pianospel en een geslaagde drumsolo van Van Schaik. "Negen op tien", mompelde mijn buurman enthousiast, alsof hij jureerde in een concours, en het publiek beaamde dit met een staande ovatie. Dit was zonder twijfel een mooi concert, met zowel oud als nieuw werk van Bert Joris. Het wordt dus nu al uitkijken naar zijn nieuwe cd met dit kwartet, die in het najaar uitkomt op het Dreyfus-label.

Klik

(Robert Kinable, 25.3.07) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Redactieadres:

Hoekstraat 1 B17
3910 Neerpelt
België
(0032) 11747180
(0032) 498788554

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.