Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




E.S.T. - 'Tuesday Wonderland' (ACT, 2006)

Wanneer je naar 'Seven Days Of Falling' luistert en aanneemt dat de grenzen zo onge-veer wel bereikt zijn, bijvoorbeeld bij de opbouw en de climax van het nummer 'Elevation Of Love', is er geen beter vervolg denkbaar dan 'Tuesday Wonderland'. Het album opent rustig, maar 'Fading Maid Preludium' kent geen opbouw zoals we die gewend zijn van het Esbjörn Svensson Trio. De climax komt hard en onverwacht halverwege het nummer. Dit belooft wat voor de rest van de plaat. Bij het tweede nummer keren de welbekende klan-ken van de uitgesponnen bas, de doorlopende pianosolo en de lichte, doch aanhoudende drums terug. Het doet erg denken aan 'Seven Days Of Falling', maar de muzikale grenzen en mogelijkheden lijken toch wat verlegd te zijn.

'The Goldhearted Miner' is een ballad waarbij gek genoeg gebruik wordt gemaakt van een banjo-achtig geluid. Vaak zijn deze trage nummers bij E.S.T. redelijk 'cheesy' en op het randje, daarop is 'The Goldhearted Miner' helaas niet echt een uitzondering. Gelukkig ont-breekt bij deze ballad wel het stemgeluid van Esbjörn himself, want eerlijk gezegd was dit op de hidden track van 'Seven Days Of Falling' niet erg succesvol. Het vierde nummer van het album, 'Brewery Of Beggars', is een uptempo en opzwepend stuk. Het blijft eerst nogal eentonig, maar ontwikkelt zich later met de strijkende Dan Berglund op contrabas met distortion - zodanig vervormd dat je associaties krijgt met het hardrockgitaargeluid van Zappa of Vai - om vervolgens weer terug te keren tot enkele minimale tonen. Deze resulteren dan in het vervolgnummer 'Beggar’s Blanket', dat zeer minimaal en zweverig blijft en wel iets weg heeft van de IJslandse electro/ambientformatie Sigur Rós.

Het nummer dat hierop volgt, kan er bijna niet meer van verschillen. 'Dolores In A Shoe-stand' is vrolijk, eindigt soms net op een onverwachte toon en is ofwel live opgenomen, of er is gebruik gemaakt van live-effecten. Mensen klappen mee, zingen mee en applau-disseren. Ik mis hier echter wel juist die freak- en experimenteerdrift die E.S.T. eigen is. 'Where We Used To Live' is beslist één van hun betere ballads, het heeft een zware bluesy feel, de solo is niet te lang en uitgesponnen, maar to the point en krachtig en straalt toch rust uit. Svensson raakt hier de goede noten op de goede plek. 'Eighthund-red Streets By Feet' is eigenlijk wel een geijkte E.S.T.-compositie, hoewel ietwat myste-rieuzer en sfeervoller. Met name de geluiden in de laatste minuut van het nummer geven meer een sfeer weer dan een verhaal. Dit valt overigens op te merken over de gehele cd. Er zijn niet meer climaxen, de cd is niet veel heftiger dan vorige, maar sferischer, experi-menteler en gericht op het verkennen van de scheidingslijn tussen klank en betekenis.

Het stuk 'Goldwrap' is ook te beluisteren op hun website. Een stuk waar ze trots op zijn blijkbaar, maar dat mag ook wel. Hier laten ze zien, dat het maken van muziek met gevoel nog steeds het beste is wat ze kunnen. Het klinkt simpel, maar het heeft net die lading die een muziekstuk nodig heeft om iemand te raken. Het voorlaatste nummer is weer een ballad, maar met een ander tintje, daar zorgt de bassist in dit geval voor. Verder blijft het stuk enigszins op één niveau: geen uitschieter. Het laatste nummer van het album begint bijna als een klassiek hardrocknummer en is een voortzetting of reprise van het eerste nummer. Er zitten in dit nummer jammer genoeg minder climaxen en het einde is voor mijn gevoel zelfs een anticlimax. Dezelfde minimalistische klanken zoals bij 'Beggar’s Blanket' keren terug.

Ook deze cd heeft een hidden track. Dit is misschien wel het ultieme sferische experi-ment, het nummer is meer een soundscape dan een echte compositie. Hopelijk karak-teriseert dit nummer wat Svensson nog meer voor ons in petto heeft. Want na het luisteren van de cd voel ik toch nog een gemis. Van mij mogen ze de sluizen nog wat verder openzetten en nog meer dan nu het sferische en experimentele combineren met de heftigheid en climaxen die soms te vinden zijn bij E.S.T.

(Anoniem, 13.11.06) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.