Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Don Cherry – 'Symphony For Improvisers' (Blue Note, 2005)
Opname: 1966

Even als Ornette Colemans 'Free Jazz', John Coltrane's 'Ascension' en Dave Burrells 'Echo' kan Don Cherry's 'Symphony For Improvisers' een collectieve vrije improvisatie genoemd worden. Midden jaren '60 stond bol van de vernieuwing in de jazz (en niet alleen in de jazz). Het waren roerige jaren waarin de free jazz hoogtijdagen kende.

Cornettist Don Cherry, die al naam had gemaakt in het kwartet van Ornette Coleman, toerde in die tijd regelmatig door Europa. Hij maakte opnamen voor het Franse BYG label (zoals in 1969 'Mu First Part' en 'Mu Second Part') en formeerde een internationaal kwintet. Met enkelen uit dat kwintet - tenorsaxofonist Gato Barbieri, vibrafonist Karl Berger, bassist Jean-Francois Jenny-Clark – aangevuld met Pharoah Sanders op piccolo en tenorsax, bassist Henry Grimes en drummer Ed Blackwell nam hij in september 1966 dit album op.

In het circa 20 minuten durende 'Symphony For Improvisers' is één van de belangrijkste solisten Sanders op piccolo; in de jazz een niet al te vaak toegepast instrument. Het pregnant scherpe geluid is zeer dominant. Virtuositeit op deze mini fluit kan Sanders
niet ontzegd worden. Het 'aangenaamste' deel van de 'Symphony' is het ouderwets swingende laatste stuk met spannende soli van Cherry, Berger en Sanders.

'Manhattan Cry', het tweede en laatste lange stuk van de cd, is meer gestructureerd dan het voorgane. Na het ballad-intro, fraai geblazen door cornettist Cherry en even fraai begeleid - in dit geval op piano - door Berger, krijgt Barbieri in het medium up-tempo deel 'Lunatic' de gelegenheid met zijn bekende growl-geluid uit te pakken. Na die energieke solo doet Sanders het nog eens dunnetjes over in het derde deel van de suite, 'Sparkle Plenty'. In dit razend snelle nummer soleert vibrafonist Berger zeer competent. In het vrije laatste deel 'Om Nu' is er soloruimte voor Sanders, Berger en Cherry en collectieve improvisaties voor het gehele ensemble.

De twee suites zijn exemplarisch voor de vrije benadering van de jazz, die vanaf die periode gedurende meer dan een decennium niet alleen controversen zou oproepen, maar ook het jazzspectrum zou wijzigen. Het is goed wederom kennis te kunnen nemen van de hoogtepunten van de toenmalige free jazz, waaruit huidige belangrijke hedendaagse improvisatoren hun inspiratie hebben kunnen putten.

(Jacques Los, 4.11.06) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.