Paul van Kemenade Quintet - 'Mexi Cosy' (eigen beheer, 2006)

Op deze cd, die op het afgelopen North Sea Jazz Festival en tijdens een tournee door Kaapstad werd gepresenteerd, is de bezetting van het al bijna 25 jaar bestaande (!) kwintet: Paul van Kemenade (altsax), Louk Boudestein (trombone), Jeroen van Vliet (piano/Fender Rhodes), Wiro Mahieu (contrabas/basgitaar) en Pieter Bast (drums). Daar-naast zijn er diverse gasten: Feya Faku (flugelhorn/trompet), Sydney Mnisi (tenorsax), Sonti Mndebele (zang), David Linx (zang), Toon de Gouw (trompet), Wouter Helmig (percussie) en Mete Erker (tenorsax).

Het openingsnummer begint melodramatisch en gaat al vrij snel over in een latin motief, waarbij vooral de ijzersterk solerende Tilburger Toon de Gouw de toon zet. De compositie 'Tembisia' van Mnisi is heerlijk transparant en heeft een meeslepend karakter. Paul van Kemenade krijgt hier alle ruimte om te soleren op zijn bekende lyrische toon. Het titel-stuk, geschreven door de bandleider zelf voor zijn eenjarige dochter Mex, wordt liefdevol en subtiel gespeeld. Drummer Pieter Bast maakt uitstekend gebruik van de brushes, wederom valt de kwaliteit van De Gouw op met zijn solo op de gedempte trompet in een jazzy solo met Afro-Cubaanse elementen. De Gouw is in mijn ogen een van de meest ondergewaardeerde musici. Hij is heer en meester op het gebied van de latin jazz met zijn trompetspel. Zijn timing en intensiteit zijn haast magisch te noemen.

Van Kemenades compositie 'South African Connection' begint krachtig met een mooie solo van tenorsaxofonist Mnisi. Mooi ondersteunend warm geluid van Van Vliet op de Fender Rhodes. Ook in dit nummer tempowisselingen richting Afro-Cuban jazz, waarbij gitarist Khoza een bescheiden solo neerzet. 'Qaphela' van Feya Faku is een opgewekt stuk met Afrikaanse jazzy tinten. De transparante melodielijnen zijn wederom meeslepend en heel ontspannen. Faku soleert overtuigend in zijn eigen stuk, ook Van Vliet bouwt zijn solo goed op, waar hij pianistisch gezien uitstekend gebruik maakt van de samenwerking tussen zijn linker- en rechterhand. Dit komt tot uiting in mooie en lyrische melodielijnen en stuwend ritmisch spel; een sterke eigenschap van deze pianist. Het stuk 'Banoï' is een open compositie met een overtuigend krachtige Afrikaanse vocalistische bijdrage van componiste Mndebele zelf. Sterk stuwend spel van de ritmesectie in deze compositie met goede solo's van gitarist Khoza en Van Vliet op de Rhodes. Dit nummer is een duidelijk voorbeeld hoe Europese en Afrikaanse jazz samenkomen.

Het nummer 'Like A Sfinx, Mr. Linx' volgt en heeft weer een geheel ander karakter dan de voorgaande nummers. Een prachtig jazznumer met mooi jazzy stemgebruik van David Linx, die uitstekend soleert in een vocale solo in een tempoversnelling. De zanger was in 2003 al eens te gast op het door Van Kemenade georganiseerde Stranger Than Paranoia Festival. Opvallend in dit stuk is de zeer swingende solo van Van Vliet. 'Soul’Afrique' van Paul van Kemenade is een bekend stuk, ook te vinden op de cd 'Zvinoshamisa' (1999). Dit keer met een vocale inbreng van Sonti Mndebele. Enig minpuntje is dat Mndebeles vocalen wat wringen met de oorspronkelijke compositie. De compositie zelf staat als een huis, met een mooie solo van Faku. Het laatste stuk 'A Fresh Fart' - met als ondertitel 'een frisse wind' - klinkt ook als zodanig. Veel darteligen in vrij spel, tempowisselingen en allerlei uitstapjes in verschillende stijlen. Van improvisatie tot strakke jazzthema's. Mooi vrij spel van Van Kemenade zelf ook. Hier is zijn voorliefde voor Ornette Coleman goed te horen. Wederom is er goed begeleidend werk van Van Vliet op piano en een warm klinkende Fender Rhodes. En een mooie jazzsolo van trombonist Boudestein. Ook Mahieu overtuigt met zijn solo. Zijn rol als bassist in dit kwintet gaat hem steeds beter af. Hij is heel trefzeker in zijn notenkeuze en onopvallend maar steady aanwezig.

Kortom, Van Kemenade heeft met 'Mexi Cosy' een geslaagde en gevarieerde cd uit-gebracht, gesteund door uitstekende musici van zijn eigen kwintet en van zijn gasten. Een knappe prestatie van de Tilburgse bandleider, saxofonist, organisator en Boy Edgar Prijswinnaar.

(Anoniem, 26.7.06) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.