Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Tim Berne – 'Diminutive Mysteries' (JMT, 1992) ****
Tim Berne's Bloodcount - 'Poisoned Minds' (JMT, 1994) ****


Alt- en baritonsaxofonist Tim Berne (1954), werd geïnspireerd door het album 'Dogon A.D.' van saxophonist Julius Hemphill. In 1974 ging hij dan ook naar New York om les te nemen bij Hemphill. Sindsdien beschouwt hij Hemphill als zijn belangrijkste inspiratiebron. Reeds in de jaren tachtig maakte Berne spraakmakende albums op de labels Soul Note en Columbia. Zijn reputatie is dan al gevestigd. Hij speelt met belangrijke avant-garde muzikanten als Paul Motian, John Carter, Bill Frisell, Olu Dara, Vinny Golia en Alex Cline. In de negentiger jaren maakt hij op het label JMT (inmiddels ondergebracht bij Winter & Winter) enkele bijzondere cd's.

Op 'Diminutive Mysteries' heeft Berne zich omringd met David Sanborn op sopranino en altsax, Marc Ducret op gitaar, Hank Roberts op cello en Joey Baron op drums. In het nummer 'The Maze' wordt de bezetting nog aangevuld met bassist Mark Dresser en trompettist Herb Robertson. Behalve Berne's suite 'The Maze (for Julius)' zijn de overige composities van Julius Hemphill. Voor het merendeel is het collectieve hedendaagse impromuziek met sterke verwijzing naar soul, swing, blues, free jazz en hedendaags gecomponeerde muziek. In zowat alle nummers speelt cellist Roberts een bepalende en bindende rol. Aangevuld met de soundscapes van gitarist Ducret wordt een geheel eigen moderne sound gecreëerd.

In die context is het verbazingwekkend dat funky blazer Sanborn zich ontpopt als een free jazz-blazer van niet gering kaliber. In 'The Unknown' duelleren in een vrije impro-visatie Berne op baritonsax en Sanborn op sopranino; de vonken vliegen er van af. Dat geldt eveneens voor 'Rites', waarin beiden op alt uitermate fel tekeer gaan. Het is het ouderwetse gieren in de geest van Albert Ayler, Sonny Simmons, David Murray en de saxofonisten van het Art Ensemble of Chicago. In de suite 'The Maze (for Julius)' soleert Sanborn in het eerste deel magistraal. Hij heeft een vette, volle toon en speelt een geladen, welhaast meditatieve solo. Ducret soleert bijna als een rockgitarist in het tweede ritmische deel. Het slotdeel is een energieke collectieve improvisatie, gebaseerd op een primitief funky ritmepatroon, waarbij Berne het nummer op het eind triomfantelijk en krijsend afsluit.

Twee jaar later formeerde Berne de groep Bloodcount, bestaande uit Chris Speed (tenorsax en klarinet), Marc Ducret (gitaar), Michael Formanek (bas) en Jim Black (drums) en Marc Ducret. Met deze groep nam hij de live-cd 'Poisoned Minds' op in de Parijse club Instants Chavirés. De cd bevat twee suiteachtige composities van Tim Berne: 'The Other' en 'What Are The Odds?'. Beide relatief lange stukken (respectievelijk 27 en 41 minuten), waarin vooral in wisselende tempi collectief wordt gespeeld en geïmproviseerd. Ook deze muziek heeft sterke overeenkomsten met zowel de impro- als hedendaags gecomponeerde muziek.

'The Others' is vooral een recitatieve en contemplatieve compositie, waarin Speed en Berne sereen en in een rubato tempo lange lijnen blazen. In het middenstuk van de suite kunnen de blazers nog enigermate tekeer gaan en heeft Jim Black een solo. Het langere 'What Are The Odds?' heeft aanzienlijk meer jazz-elementen in zich. De beide saxofo-nisten krijgen alle ruimte te improviseren. Zo is het intro een duo met Berne op alt en drummer Black. Berne speelt uitermate energiek, vingervlug en bebop-geïnspireerd. Verderop is een lange, uiterst fraai geblazen balladsolo van Berne - eveneens op altsax - te beluisteren. Speed soleert wervelend en dynamisch op de tenorsax en heeft op de klarinet een prachtige toon in het rustige middendeel van de suite. Na een bekwame en relevante bassolo van Formanek in hetzelfde gedeelte volgt het swingende slotdeel, waarin de blazers wederom een prominente rol hebben en zowel Speed als Berne, respectievelijk op tenor- en baritonsax, zeer energiek soleren op het inspirerende drumwerk van Black.

(Jacques Los, 3.6.06) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.