Jazz-grootheden touren door India
Saxofonist Ravi Coltrane, gitarist Earl Klugh, toetsenist George Duke, zanger Al Jarreau en studenten van het Thelonious Monk Institute brengen van 12 tot en met 30 januari een bezoek aan Mumbai (beter bekend als Bombay) en New Delhi in India. Deze 2005 India Jazz and Heritage Tour is bedoeld als culturele uitwisseling tussen de Verenigde Staten en India. Naast optredens verzorgen de deelnemende artiesten masterclasses en lezingen. De tournee wordt georganiseerd door het Amerikaanse jazz-radiostation BET Jazz. Aan de tournee is een AIDS- en HIV-campagne gekoppeld.(Erno Mijland, 7.1.05) - [print]
- [naar boven]
Bijzondere muzikale ontmoetingen op Traces of Rhythm
Op vrijdag 7 januari gaat het festival Traces of Rhythm van start in de Concertzaal Tilburg. Het festival dat jaarlijks een aspect van de muziek behandelt - de saxofoon, het koper, de stem - staat sinds de start in 2002 garant voor bijzondere ontmoetingen, zowel tussen muziek en andere kunstvormen als film, nieuwe media, beeldende kunst, architectuur, literatuur en filosofie als tussen de verschillende muzikale genres. Er staan tot en met 16 januari optredens, workshops en andere activiteiten gepland in Tilburg, Eindhoven, Den Bosch, Helmond en Breda.
Dit jaar komt Mario Cortés met eigentijdse Spaanse flamenco naar het festival en is Slagwerkgroep Den Haag te zien in een dansvoorstelling en het Ives Ensemble in een tentoonstelling. Ex-Zappa-drummer Terry Bozzio doet als artist in residence verschillende optredens en een workshop, Ensemble Multifoon brengt nieuwe composities rond het festivalthema door jonge componisten, Arnold Marinissen is eveneens artist in residence en er zijn optredens van de Koreaanse improvisatior Lê Quan Ninh, het Brussels Jazz Orchestra met percussionist Chris Joris, Speedy-J en vele anderen. Meer informatie en het volledige programma staan op de website van het festival.
(Erno Mijland, 5.1.05) - [print]
- [naar boven]
Keulse en Amsterdamse musici vinden elkaar tijdens 'Two Way Street'
Op 5 en 6 januari 2005 staan de banden tussen Stichting dOeK en Keulse musici centraal, met concerten in OT 301 (Amsterdam) en de Loft (Keulen). Optredende artiesten zijn: Eric Boeren (cornet) & Thomas Heberer (trompet), Albrecht Maurer Trio Works (Albrecht Maurer - viool, Benoît Delbecq - piano, Wolter Wierbos - trombone), Tobias Delius solo (tenorsax) en Fuhler-Bennink-De Joode (piano, slagwerk, contrabas) met Frank Gratkowski (altsax, klarinetten).
De improvisatoren uit de Stichting dOeK en die uit Keulen delen een muzikale verwant-schap, gekenmerkt door vrijheid, flexibiliteit en openheid. Zij delen ook een Europese freejazz-traditie, die vooral in Duitsland en Nederland stevige wortels kreeg met o.a. Peter Brötzmann, Han Bennink en Misha Mengelberg.
In de loop der tijd zijn hechte banden ontstaan. Zo hebben de Keulse musici Thomas Lehn, Frank Gratkowski, Matthias Schubert en Carl Ludwig Hübsch allen op dOeK-festivals gespeeld. dOeK-trombonist Wolter Wierbos vormt sinds 1999 een trio met Hübsch en Schubert. Thomas Lehn maakt deel uit van de dOeK-groep Cortet, en Thomas Heberer speelt trompet in Misha Mengelbergs ICP. De Keulse pianist Simon Nabatov heeft met veel dOeK-musici gewerkt, onder meer met Wilbert de Joode, Tobias Delius en Wolter Wierbos. dOeK-musici spelen regelmatig in Keulen met eigen groepen of met Keulse musici. In 2004/2005 spelen diverse Amsterdamse musici in de Stadgarten-serie 'Never Mind The Tulips'. Om kort te gaan: er is veel verkeer in beide richtingen – two way traffic on a two way street.
Het mini-festival 'Two Way Street' is woensdag 5 januari te zien in de Loft aan de Wissmanstrasse 30 in Keulen, en donderdag 6 januari vanaf 20.00 uur in OT 301, Overtoom 301, Amsterdam. De entree bedraagt 8 euro.
Voor meer informatie: raadpleeg de websites van Stichting dOeK, OT301 of de Loft.
(Anoniem, 3.1.05) - [print]
- [naar boven]
Amsterdam Klezmer Band - 'Son' (Choice Music, 2004) ****
Pure levenslust uit je speakers: het vierde album van de Amsterdam Klezmer Band is een vrolijke melting pot van balkan en klezmer, wat slordig en vol overgave uitgevoerd, zoals dat hoort bij echte zigeunermuziek... en dat uit onze eigen Randstad!
Het geluid van de band wordt gedragen door de vier blazers die een breed spectrum aan klankkleuren neerzetten. De melancholieke accordeon, een wat dun klinkende bas en spaarzame percussie doen de rest. Op een enkel nummer wordt gezongen in het Jiddisch en Russisch. De aanstekelijke balkanritmes bieden een bedje voor solo's, waarin ruimte is voor improvisatie, echter zonder al te grote uitspattingen. Het accent op 'Son' ligt op snelle feestnummers, maar er is ook plaats voor treurige ballads, zoals 'Blue Hora' met een mooie klarinetsolo. Mooie tranentrekkers voor op een begrafenisstoet, met altijd toch dat sprankje hoop (of is dat het vooruitzicht van een in een slemppartij uitlopende koffietafel?).
'Son', Russisch voor 'droom', bevat geestige titels, zoals 'Dr Clavan', naar de door Kees van Kooten tot leven gebrachte Oost-Europa-deskundige en 'Slaapgebrek' dat ongetwijfeld een verwijzing is naar het feesten-zonder-einde-karakter van de muziek. Wat dat laatste betreft: na ongeveer 2/3 van de plaat begin ik de echtheid van 'live' te missen en besef dat een cd met bij uitstek deze muziek altijd een surrogaat is voor het echte werk op het podium.
Op 5 januari presenteert de band het album in Paradiso. Meer informatie over de band staat hier. Via de link 'Jukebox' zijn enkele nummers van de nieuwe cd te beluisteren.
(Erno Mijland, 2.1.05) - [print]
- [naar boven]
'Paranoia' explodeert in schoonheid
woensdag 29 december 2004, Paradox, Tilburg
Energie, daarvan zinderde de laatste festivalavond van Stranger Than Paranoia. Het begon al met het concert van Onno Witte's Wildcard, dat als een vloedgolf – vergeef de term – over muziekpodium Paradox heenspoelde. Zij werd voortgezet door het flamenco-duo Teye en Belén en culmineerde tenslotte in het concert van Flat Earth Society, dat zich als een tijdbom aandiende. De explosie was er een van onvergankelijke schoonheid, een bijzonder festival als Stranger Than Paranoia waardig.
Want bijzonder was de twaalfde editie. Verrassing, topklasse en integriteit vierden, op twee zeperds na, hoogtij. Tot de eerste categorie behoorde bijvoorbeeld het Brabants Jazzorkest, dat met de jeugdige bandleden slagwerker Onno Govaert (17) en gitarist Jasper Stadhouders (15) de vensters naar de toekomst van de muziek ver opensmeet. Verrassend was ook de komst van de relatief onbekende Britse trompettist Gerard Presencer en het slotconcert van de Contraband. En eigenlijk ook wel het allerlaatste optreden, dat van Flat Earth Society, met die maffe individuen, die met een alles doordringend optreden de muziek van al haar belangrijkheid ontdeden. 'Kom, laat ons kwatsen', was het motto, maar dat verheven deze Belgische Mothers Of Invention wel tot edele handsmeedkunst.
Van ontroering was meerdere malen sprake. Flamenco-gitarist Teye riep het grootste brok op. Niet eens door zijn spel, wel door zijn integere vertelseltjes over muziek. Als een oude hippie zette hij haar af tegen de toestand in de wereld. Zijn roep om vrede was daarom een universele, tranentrekkende kreet.
De vijf festivalavonden waren op een na volledig of bijna uitverkocht. Op papier sloeg de programmering soms als een tang op een varken, maar indachtig de filosofie van het festival – confrontatie en verrassing – kwam het steeds allemaal goed.
De programmering van Stranger Than Paranoia 2005 is nu al voor ruim de helft rond.
Aan de opzet die zichzelf ruimschoots heeft bewezen, wordt niets veranderd. De programmering moet het immers doen. Programmeur en organisator Paul van Kemenade heeft afspraken met een Oostenrijks/Amerikaanse groep, twee orkesten uit Finland en een uit Italië. Wat niet wil zeggen dat specifiek 'Paranoia'-lekkers van ver moet worden gehaald. Uit alle voorgaande edities blijkt dat ook dichtbij huis fraaie verrassings-pakketten kunnen worden samengesteld.
Dit artikel werd geschreven door Rinus van der Heijden en verscheen eerder in het Brabants Dagblad
Een fotoverslag van de slotavond van Stanger Than Paranoia 2004 vind je hier.
(Anoniem, 2.1.05) - [print]
- [naar boven]
Unieke opnames uit 1930 op cd
'Hit of the week' is de titel van een serie 78-toerenplaten die in de jaren dertig wekelijks werden uitgebracht. De verkoop vond plaats via krantenkiosken in de Verenigde Staten. De verzamelplaten bevatten de populaire 'hits' van dat moment. Ze werden uitgevoerd door gerenommeerde muzikanten als Red Nichols, Sam Lanin, Ben Pollack, Adrian Rollini, Tommy Dorsey en Duke Ellington, die meestal onder pseudoniem speelden. Voor hen was het maken van deze platen een broodnodige bijverdienste in het harde bestaan van de jaren dertig.
De muziek is volgens onderzoeker Hans Koert te omschrijven als 'jazzy (hot) dansmuziek'. Koert organiseert samen met drie Amerikanen een heruitgave van deze historische plaatopnamen. Deze worden de komende jaren op cd uitgebracht op het Amerikaanse Archeophone label. De eerste dubbel-cd (volume 1) is nu verschenen en bevat de 46 vroegste opnamen uit het jaar 1930. De complete serie van vier dubbel-cd's zal zo'n 200 titels bevatten uit de periode 1930 tot 1932.
Meer informatie over de eerste verzamel-cd met geluidsopnamen staat hier.
(Erno Mijland, 2.1.05) - [print]
- [naar boven]
Lees verder in het archief...
