Draai om je oren - Jazz & meer

		Draai om je oren Jazz en meer - Weblog

Cd
Ziv Taubenfeld Full Sun - 'Nomads'
Full Sun, 2025
Hearts & Minds - 'Illuminescence'
Astral Spirits, 2025

Naar aanleiding van het basklarinetfestijn, waarover ik eerder berichtte, vandaag twee basklarinettisten: Ziv Taubenfeld en Jason Stein. Taubenfeld bracht onlangs in eigen beheer een nieuw album uit van zijn band Full Sun: 'Nomads'. We horen een septet met verder bekende musici uit de Amsterdamse scene: saxofonist Michael Moore, trombonist Joost Buis, vibrafonist Yung-Tuan Ku, pianist Nico Chientaroli, bassist Rozemarie Heggen en drummer Onno Govaert. Stein is te horen op het bij Astral Spirits als LP verschenen 'Illuminiscence', een album van het trio Hearts & Minds, dat verder bestaat uit drummer Chad Taylor en Paul Giallorenzo op synthesizers en elektrische piano.

'Keep Walking (Dedication To Jimmy Lyons)' heet het eerste nummer van de in een prachtig handgemaakt hoesje gestoken cd 'Nomads'. In dit eerste stuk eert Taubenfeld de Amerikaanse altsaxofonist die in 1986 reeds overleed, slechts 54 werd hij. Verder haalde Taubenfeld inspiratie voor dit album bij de polyfonie van de Pygmeeën en bij het enthousiasme van zijn groepsleden, of zoals Taubenfeld het zelf uitdrukt: 'The first thing that comes to mind when thinking of Full Sun is the joy that a group of creative musicians can bring to the world. Especially in our times, when compassion and unity are much needed.' Het uit zich reeds in dit eerste stuk in opwindend spel, te beginnen met een ingetogen blazerspartij, een aantal keren onderbroken door een roffel van Govaert en mooie accenten van Ku, duidelijk een gecomponeerd stuk. Wat volgt is meer percussie en de piano van Chientaroli in verstilde harmonie. Langzaam neemt de dynamiek toe en krijgt de muziek een meer abstract karakter. En zo rond de zevende minuut horen we overduidelijk Taubenfeld met prachtig spel op zijn basklarinet, deels solo, deels in duet met Buis, die verderop de solorol overneemt. En wat verderop is er een gruizige monoloog van Taubenfeld, pratend door zijn basklarinet. 'Rozemarie’s Flying Carpet' bestaat vrijwel volledig uit een indringende, zeer overtuigende bassolo van Heggen, verderop spaarzaam ondersteund door Govaert. Die horen we, ik denk samen met Ku, aansluitend ook aan het begin van het titelstuk 'Nomads' en het is hier dat die polyfonie van de Pygmeeën zich openbaart. Een bijzonder ritmisch stuk, zeker als ook de blazers aansluiten. Bijzonder is dat het verderop even gedaan is met de ritmiek en er weer ruimte is voor wat meer abstract spel. In 'Balbalus' overheerst weer de abstractie, met mooie solo's van Chientaroli en Taubenfeld, maar ook met heerlijk stroef samenspel.

Het is Stein die het album 'Illumiscence' opent met 'Counterpoint'. En horen we aanvankelijk een vrij gelijkmatige melodie, al snel ondersteund door Taylors slagwerk, verderop neemt de abstractie toe. In 'Particle Field', een van de andere vrij korte stukken, overheerst de ritmiek. Een boeiend stuk, met name door de bijdrage van Stein, nog altijd een van de besten op dit instrument. Prachtig ook dat puntige 'Horizon' en die heerlijk vette, diepe toon die Stein hier produceert en schitterend hoe zijn spel verderop volledig ontspoort, maar let ook zeker op het slagwerk van Taylor. 'Imaging' klinkt abstracter, met mooie bijdragen van Giallorenzo en Taylor. 'Turbulence' is een hoogtepunt op dit album en dan met name door dat turbulente spel van Stein; de enorme veelzijdigheid van de basklarinet komt hier ruimschoots aan bod. En in 'Can’t / Won’t' moet de bijdrage van Giallorenzo worden genoemd, die overigens een vrij bescheiden bijdrage heeft op dit album. Bijzonder is ook 'Burnt In' en dan vooral de ingetogen wijze van spelen. 'Indiscent' vormt daar weer een scherp contrast mee, het is inderdaad onbehoorlijk wat Stein hier uit zijn basklarinet perst. Tot slot klinkt 'Illumination' met mooi triospel, een waardige afsluiter van een bijzonder gevarieerd album.