Draai om je oren - Jazz & meer

		Draai om je oren Jazz en meer - Weblog

Concert
Bryant briljant - zolang hij niet zingt
Freddie Bryant Quartet, dinsdag 14 januari 2025, De Smederij, Groningen

Wat moet je in godsnaam over gitarist en muziekdocent Freddie Bryant schrijven? Hij speelt een soort bebop, maar dan feilloos, hè. 'Foute' noten zitten niet in zijn vocabulaire. Alles is even clean en smaakvol. Hij is een aimabel persoon, ook nog eens. Maar goed, dat is bij jazzmensen niet ongebruikelijk. Het duurde even eer ik een zwak punt ontdekte. Sinds kort zingt de zestigjarige veteraan namelijk ook. Dat doet hij zacht, bescheiden, bijna als om onder de radar te blijven. Denk: Chet Baker - maar dan anders, alsof hij de microfoon een geheim toevertrouwt. En op dit terrein wil er wel eens een valse noot naar binnen sluipen.

Dat Kenny Burrell een groot voorbeeld voor Bryant was en is, is evident. (Iedereen moet de groeten hebben van Burrell - 93 en still going strong. Hij zit tegenwoordig in Los Angeles, maar uit de brand, gelukkig.) Het kwartet ging dan ook uit de startblokken met een nummer van Burrell, 'Freight Train', van diens album met saxofonist John Coltrane.

Voor de pauze werd er werk van Bryant zelf gespeeld. Met name van zijn laatste creatie 'Upper West Side Love Story'. De Upper West Side, dat is de wijk van New York waar hij opgroeide. Dat was de tijd dat airco's nog geen gemeengoed waren, zodat er altijd muziek uit de open ramen klonk. De tijd ook dat de buurt vergeven was van de jazzmuzikanten. Pianist/componist Thelonious Monk woonde om de hoek. De buurt ging plat om er het Lincoln Center te realiseren. Duizenden bewoners en bedrijven moesten maar zien waar en hoe ze verder gingen.

Bassist Hans Lass onderscheidde zich, zoals gebruikelijk, met onwrikbaar spel, waarin ook plaats was voor onverwachte en avontuurlijke alternatieve loopjes. In Bryants 'Taker Your Dance Into Battle' legde hij zijn proeve van meesterschap af.

Geen straf, dit recital.

Foto: Sharon Doelwijt

Labels: concert, Freddie Bryant, Hans Lass, Kenny Burrell