Draai om je oren - Jazz & meer

		Draai om je oren Jazz en meer - Weblog

Cd's | Jazztube
Kenturah's Kitchen - 'Capricious Dreams'
eigen beheer, 2023 | Opname: september 2021
OAk - 'Eight'
ZenneZ, 2023

Vandaag twee pianisten van eigen bodem: Ed Baatsen en Sjoerd van Eijck. Baatsen bracht met zijn trio Kenturah's Kitchen in eigen beheer 'Capricious Dance' uit en Van Eijck maakte met zijn kwartet OAK 'Eight' voor het Zennez-label.

Het pianotrio Kenturah's Kitchen bestaat naast Baatsen uit bassist Han Slinger en drummer Bert Kamsteeg en hun vierde album 'Capricious Dance' ontstond in 2021 tijdens de periode van corona, met vallen en opstaan. Opvallend op het album - de opener 'The Call' is er al direct een mooi voorbeeld van - is de grote variatie in muzikale patronen. 'Losing Ground', dat Baatsen opdroeg aan zijn vriend en collega Henk de Ligt, heeft dan ook weer een geheel ander karakter. Een mooie ballade waarin we Baatsens gevoel voor timing en ritme nog beter kunnen bewonderen. Mooi ook hoe verderop de spanning oploopt. Het staat niet vermeld op het hoesje van de cd, maar op 'For Chick' (waarmee natuurlijk Chick Corea wordt bedoeld) horen we de Fender Rhodes. Baatsen citeert hier een stukje uit 'Matrix' van Coreas album 'Now He Sings, How He Sobs', waar hij aansluitend met veel schwung op varieert. Mooie rollen hier ook van Slinger en Kamsteeg, die de groove perfect aanvoelen. 'HYH', een afkorting van 'Hold Your Horses', valt met name op door het eerste deel met mooi baswerk van Slinger, op een aangenaam ritmisch patroon van Baatsen. Als pianist ben je natuurlijk ook gevormd door de grote klassieke componisten, waarvan Edward Grieg er een was. Baatsen kiest hier voor 'Melodie', dat hij naar eigen zeggen als kind veel speelde, en maakt er een prachtige jazzbalade van. In het stevige titelstuk 'Capricious Dance' klinkt andermaal de Fender Rhodes en horen we Slinger met een mooie solo op contrabas.

Naar eigen zeggen ging OAk op 'Eight' op zoek naar een nieuw geluid, met een combinatie van oude en nieuwe invloeden. Maar laat ik eerst even de musici aan u voorstellen: trompettist Koen Smits - waarmee Van Eijck ook in Mudita speelt, samen met Sanne Rambags - bassist Nathan Wouters en drummer Willem Romers. Prima, op zoek naar een nieuw geluid. En toch hoor ik in het titelstuk 'Eight' direct ook al wat Van Eijck en Smits tot nu toe kenmerken: die subtiele, intieme stijl van spelen en het uitstekende vermogen om middels klank emoties in beweging te zetten, zonder dat we in sentimentaliteit vervallen. Verder getuigt dit eerste stuk van een meeslepende ritmiek en horen we zowel Van Eijck als Smits in mooie solo's. Naar eigen zeggen hebben ze hard aan dit album gewerkt en dat is zeker te horen: de stukken zitten onwaarschijnlijk goed in elkaar. Neem die combinatie van ingetogen pianospel en slagwerk in 'Discomposure', waar even later Smits en Wouters zich bijvoegen, al even subtiel. Hier klinkt geen noot teveel. Een prachtige balans tussen de musici treffen we ook aan in het opvallend ritmisch stuwende 'Without Words', met overigens een geweldige pianosolo van Van Eijck. Zowel door het schurende spel als de nadrukkelijke ademhaling weet Smits 'Evenness' tot een mooi spannend stuk om te toveren, terwijl Wouters iets soortgelijks doet aan het begin van de luisterrijke 'Interlude Nr. 1'. En zo staat dit album vol met uiterst subtiele, melodieuze stukken en getuigt het van een uitstekende instrumentbeheersing en het vermogen te ontroeren. In dat kader moet ik ook nog even 'In A-Blue Funk' noemen, met name vanwege de bijdragen van Van Eijck en Smits, al laat de ritmesectie zich hier evenmin onbetuigd en horen we wederom een prachtige bassolo van Wouters.