Michiel Stekelenburg kwam met een zevenkoppige band naar Tilburg om zijn nieuwe album 'Catharsis' te presenteren, waarvoor hij alle composities en arrangementen schreef. Piano, bas, drums, trombone, tenorsax en bugel/trompet en daar bovenop de gitaar van Stekelenburg. Het positieve van corona is dat in die periode veel zelfreflectie heeft plaatsgevonden, omdat er ineens ruimte voor was. Stekelenburg worstelde al lang met de combinatie van een sterke sensitiviteit en zijn identiteit als man. Hij kwam erachter dat hij daar in de muziek steeds een uitlaatklep voor vond. Die strijd is de inspiratie geweest voor dit album. Even googelen leverde deze treffende omschrijving van catharsis op: 'In de psychologie verwijst catharsis naar het proces waarmee we negatieve emoties 'zuiveren'. Het is net als een raam openen en die ruimtes ontluchten waar er al geruime tijd problemen leefden'.

Stekelenburg studeerde aan het Tilburgse conservatorium, waardoor dit optreden voor hem een beetje als een thuiswedstrijd voelde. Ook de meeste bandleden zijn in Paradox kind aan huis. 'As One' zet op een fraaie manier de toon. In dit openingsnummer blijkt dat Stekelenburg de muziek en het vertalen van emoties in muziek centraal stelt en als gitarist niet de hoofdrol opeist, maar een van de kleuren is in het rijkgeschakeerde palet van deze band. Het levert een ingetogen en uitgebalanceerd intro op, waarin de meerstemmigheid van de blazers goed benut wordt. Net zoals het daaropvolgende 'Heartwork' - dat wat hoekiger ingezet wordt - overgaat in een mooie interactie tussen piano en gitaar, om vervolgens te ontsporen in een vol overgave uitgevoerde solo op tenor door Jesse Schilderink. Het titelstuk 'Catharsis' wordt als een epos opgebouwd en we horen de drie blazers sterk soleren, waarbij Odei Al-Magut de trombone magnifiek op een voetstuk plaatst. De passie spat ervan af in zijn solo. In 'Flow' horen we dat nogmaals, maar nu meer ingetogen.

Telkens wordt duidelijk dat Stekelenburg erin geslaagd is met zijn composities doorleefde emoties over te brengen. Hij weet de kracht van deze groep sterke muzikanten volledig te benutten. 'Tempest' toont dat nog maar eens aan: een basis van ingewikkelde ritmes, vlekkeloos neergezet door de strakke tandem van Jeroen Vierdag en Jasper van Hulten, biedt de solisten alle gelegenheid los te laten gaan. Schilderink excelleert op sax. Als een oase klinkt het subtiele 'Morning Song', waarin Vierdag zijn klasse nog eens onderstreepte met een mooie solo. Hij verving deze avond trefzeker Thomas Pol, die op de plaat te horen is. In 'Chasing Shadows' worden alle registers vervolgens weer helemaal opengetrokken en gaat Al-Maqut nog eens helemaal los op de trombone. Bij de introductie van 'Renewal' vertelt Stekelenburg dat dit een bewerking is van een oudje dat onder de titel '024' bekend is. "En de nieuwe titel is..." Een alerte bezoeker reageert onmiddellijk door "013!" te roepen, nog voordat de gitarist de titel genoemd heeft. Een fijn stuk, waarin de emotionele zuivering geslaagd lijkt te zijn. Met een mooie reprise van 'Flow' worden zowel het concert als het album afgesloten. Al kan een toegift ('Mist) natuurlijk niet uitblijven.

'Catharsis' is een sterke vierde plaat van Michiel Stekelenburg, die het meer dan waard is om beluisterd te worden. Een mooie gevarieerde set composities die met passie worden uitgevoerd door topmuzikanten. De plaat klinkt fantastisch, maar live is het nóg beter, ook omdat het visuele element echt wat toevoegt.

Foto's: Johan Pape. Klik hier voor zijn fotoverslag van dit concert.

Labels: concert, Michiel Stekelenburg, mrt24

(Johan Pape, 7.4.24) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.