Concert
Helemaal naar Rotterdam
Gerlo Hesselink Quartet & Florieke de Geus, dinsdag 23 januari 2023, De Smederij, Groningen
"Dit is de eerste keer dat een zangeres halverwege de eerste set weg moet om de laatste trein te halen," stelde Diederik Idema, organisator van de wekelijkse Jazz Jams in De Smederij enigszins verwonderd vast. Dat was dus nog niet eerder voorgekomen in de ruim dertig jaar dat de serie loopt. Maar inderdaad: Florieke de Geus moest nog naar Rotterdam. Maar voor ze haar rugzakje omgordde en het etablissement met gezwinde spoed verliet, had ze laten horen dat ze een ambitieuze meid is die eigen liedjes schrijft over eigen ervaringen. Zoals toen ze in Berlijn zat en, geïnspireerd wellicht door het creatieve klimaat daar, 'Out Of My Head' concipieerde. Over hoe ze 'uit haar hoofd' moest stappen om meer vanuit haar hart te denken en leven. Laat haar maar schuiven: qua het ontwikkelen van melodische lijnen deed ze niet onder voor de instrumentalisten. Ze nam ook met het grootste gemak en naadloos frasen van de boys over om daar haar eigen draai aan te geven. Ehm, dat laag van u, mevrouw De Geus, gaat u daar nog mee aan de slag? Ik ben ervan overtuigd dat daar nog veel moois te vinden is.
Saxofonist Gerlo Hesselink kondigde aan het begin van het recital aan dat een deel van het gespeelde materiaal betrekking had op het overlijden van zijn zoon Jan, vijf jaar geleden. Je voelde een huivering door de zaal gaan. Van de andere kant: zo'n verlies kom je nooit meer te boven, maar schrijven en spelen lijken mij inderdaad goede manieren om te rouwen. Misschien heeft die traumatische ervaring zijn sound meer soul gegeven. Zijn afwisseling van korte en langere noten hield de aandacht vast. Daarbij werd hij geholpen door de spaarzame, heldere noten van pianist Dirk Balthaus. Hem zal je niet gauw betrappen op een toets teveel (of te weinig). Zijn compositie 'Vanilla Winter Waves' smaakte naar Wayne Shorter. De titel bleek een citaat te zijn uit Jack Kerouacs 'Doctor Sax'. ('I got all my boyhood in vanilla winter waves around the kitchen stove.')
De saxofonist had de pech dat zowel zijn bassist (Johan Plomp) en zijn drummer (Joost Kesselaar) door ziekte geveld waren. Zodat die te elfder ure vervangen waren door respectievelijk Rico de Jeer en Steve Altenberg. Twee azen die geen moment lieten blijken dat het gespeelde nieuw voor hen was. Met Altenberg erbij is het feestje bij voorbaat geslaagd. In 'Sometimes I'm Happy' drukte hij ons met een explosieve break en dito accenten met onze neus op het feit dat we hier wél met swingende jazz van doen hebben. Hij speelt als een vulkaan die gestaag binnensmonds rommelt, maar soms een geiser van lava en as uitbraakt.
En zo werd het voor de ouwetjes zoetjesaan tijd om de sponde op te zoeken. Maar niet voordat gitarist Nathaniel van Veenen ons tijdens de aansluitende jamsessie had laten horen hoe je een solo speelt. Vormvast en toch vol avontuur.
Foto: Hammie van der Vorst
Labels: concert, Florieke de Geus, Gerlo Hesselink, jan24, Rico de Jeer, Steve Altenberg
(Eddy Determeyer, 28.1.24) - - [naar boven]
Lees verder in het archief...
