Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Concert
Free met houvast

Joris Posthumus Trio, woensdag 12 oktober 2022, Brouwerij Martinus, Groningen

Mijn verbazing heb ik op deze plek hoogstwaarschijnlijk al eens geuit. Dat veertig jaar nadat iedereen ervan overtuigd was dat 'free jazz' dood en begraven was, het genre doodleuk herrezen is. Jonge muzikanten ontdekken massaal het oeuvre van rietblazer Albert Ayler cum suis en gebruiken die aanpak als ingrediƫnt voor hun eigen exploraties.

Het publiek in Martinus was oud en wijs genoeg om de onlangs overleden saxofonist Pharoah Sanders nog in levenden lijve te hebben ervaren. Velen zullen ook hebben rondgedwaald in het universum van toetsenspeler, bandleider en magiƫr Sun Ra. Een enkeling, dat weet ik toevallig uit betrouwbare bron, heeft saxofonist John Coltrane nog (twee keer!) gezien. Hallelu!

Die associaties met Ayler, Sanders en Ornette Coleman kwamen als vanzelf bovendrijven in de extatische intro van het Joris Posthumus Trio. Wat een feest! Dat Posthumus, die altsax speelt, naar eigen zeggen altijd vooral naar tenoristen heeft geluisterd, van Coleman Hawkins tot Coltrane, hoor je in zijn geluid, dat rauw en breed en volumineus en juichend is. Voor zachte zalfjes waren we woensdag aan het verkeerde adres.

Ik heb het altijd tof gevonden wanneer die free gasten standards speelden. Dan hoor je namelijk exact waar de dampkring ophoudt en het bombardement van de geladen deeltjes begint. In Martinus speelde Posthumus, naast eigen composities, werk van Cole Porter, Eddie Harris, John Coltrane, Gene de Paul, Nat Adderley en, met name, Kenny Garrett. Adderleys 'Work Song', die als toegift werd gespeeld, vertoonde grappige toonaard-sprongetjes.

De band, in dit verband moet ook de Braziliaanse bassist Matheus Nicolaiewesky genoemd worden, heeft een motivistische aanpak - als dat tenminste een Nederlands woord is. Ik bedoel dat het improviseren in het gemeen op korte motiefjes geschiedde. Daarbij onderscheidde Nicolaiewesky zich door eigenwijze eigen liedjes toe te voegen, die steevast wonderwel aansloten bij Posthumus' bravoure-liedjes. Ondanks de associatieve werkwijze bleef het trio bij dit alles mooi vormvast.

Klik hier voor foto's van dit concert door Willem Schwertmann.

Labels: , ,

(Eddy Determeyer, 19.10.22) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.