Draai om je oren - Jazz & meer

		Draai om je oren Jazz en meer - Weblog

Concert
Holy Spirit!
Immanual Wilkins Quartet, vrijdag 4 maart 2022, Paradox, Tilburg

De saxofonist Immanuel Wilkins roept misschien niet bij iedereen herkenning op, maar hij is de revelatie onder de huidige generatie altsaxofonisten. Wie verwacht dat Wilkins hapklare jazzbrokken brengt, komt van een koude kermis thuis.

Wilkins is opgegroeid in de suburbs van Philadelphia en is 9 jaar geleden verkast naar New York om op de fameuze Juilliard Music School te gaan studeren. In deze periode schrijft hij een deel van het repertoire voor zijn eerste album 'Omega'. Al snel is Wilkins onder collega's een veelgevraagde sideman. Hij zet de eerste stappen richting publieke bekendheid door zijn indrukwekkende bijdrage aan het album 'KingMaker' van vibrafonist Joel Ross. Terwijl deze nieuwe ster pas 24 jaar oud is.

Tijdens zijn optreden in Paradox staat het recent verschenen album 'The 7th Hand' centraal. Wilkins toont zijn verbluffende compositorische talenten in deze zevendelige suite van nieuwe originele stukken, uitgevoerd door zijn kwartet met Micah Thomas op piano, Tyrone Allen op bas en Kweku Sumbry op drums. 'The 7th Hand' ontleent zijn titel aan een vraag doordrenkt van bijbelse symboliek. Wilkins, lid van de pinkstergemeente, vroeg zich namelijk af: "Wanneer het getal 6 de omvang van de menselijke mogelijkheden vertegenwoordigt, hoe pakt het dan muzikaal uit wanneer, via het inroepen van een goddelijke interventie, een zevende element aan de muziek wordt toegevoegd?" Het getal 7 staat voor voltooiing, rust en overvloed. Net als John Coltranes 'A Love Supreme' is 'The 7th Hand' een suite, maar in plaats van vier worden zeven composities uitgevoerd.

Het sleutelstuk van het album en het optreden is het meesterlijke, opzwepende 'Lift'. In tegenstelling tot de andere stukken is 'Lift' geheel geïmproviseerd. Er is sprake van een volledige overgave. Het waakzame groepsgeluid maakt plaats voor een weidse openbaring of groteske ontsnapping. Gelijk aan de zienswijze van grote freejazz-pioniers komt de muziek verraderlijk los van zijn kaders. Doorspekt van gospelinvloeden ontstaat een spirituele voltooiing die de vergelijking met 'A Love Supreme' glansrijk doorstaat. Maar ook de eendrachtige aanloop is van een grote schoonheid. De giftige en inventieve improvisaties zijn diepgeworteld in de blues. De collectieve, bijna intuïtieve improvisatie is net zo waardevol als de afwisselende solo's van de individuele muzikanten. Het zijn luisterrijke verkenningen en vertakkingen van de thema's.

Het geluid van de altsaxofoon van Wilkins kent, binnen het hoog-explosieve muzikale gehalte, een opmerkelijk rond, warm en emotioneel geladen toon. Pianist Micah Thomas verdient meer dan een eervolle vermelding voor zijn gepassioneerde spel en bloemrijk, percussief akkoordengebruik. Zijn verbindingskracht is essentieel voor het ultieme groepsgeluid. Ook wanneer het kwartet pas op de plaats maakt en de snelheid en veelvuldig maar gepast gebruik van noten inwisselt voor een ballad, blijft de verwondering bestaan. De onmetelijke stroom aan muzikale ideeën, de flair en de kracht waarmee gespeeld wordt: het is bijna ongeëvenaard.

Klik hier voor foto's van dit concert door Louis Obbens.

Labels: concert, Immanuel Wilkins, mrt22