Draai om je oren - Jazz & meer

		Draai om je oren Jazz en meer - Weblog

Concert
Leiders zonder ego's
Fugimundi, zondag 30 januari 2022, Jacobskerk, Feerwerd

Wie nog sceptisch was over de toekomst van livemuziek, ongestreamd, met publiek dus, werd in de medley 'Mon Petit Prince/Boom Petit' over de streep getrokken. Toen verlichtte de laatste zonnestraal van de zondagmiddag het gezicht van trompettist Eric Vloeimans, die heel toepasselijk een engelachtige solo blies. Zijn geluid kreeg gaandeweg een bazuinachtige branie, die het kerkje van Feerwerd tot de zoldering vulde. Dynamiek en intensiteit waren hier de belangrijkste parameters.

Het optreden was begonnen met Herman Fraanjes verstilde 'Gran Cassa Paradiso'. De pianist vormde hier met gitarist Anton Goudsmit een onderkoelde, maar zeer solide en naadloze eenheid. Ook een klein wonder, gezien de beperkingen van de laatste twee jaar. Alles zit nog veilig in de hoofden van de muzikanten. Zelfs toen leider Eric Vloeimans zich na een minuut of daaromtrent bij de andere twee voegde bleef de eenheid intact. Dat is in feite nog indrukwekkender: uit de astronomie kennen we het Three Body System (het krachtenstelsel dat drie hemellichamen met elk hun eigen positie, baan, versnelling en snelheid bijeenhoudt), dat vóór de komst van de zeer krachtige computers voor fundamentele hoofdbrekens zorgde. Het trio Fugimundi maalde er niet om. De opgeroepen klankvelden en zweefvluchten maakten een bijzonder solide indruk. Deze drie leiders hadden hun ego's thuisgelaten, ook toen de muziek wat hobbeliger paden insloeg, zoals in Vloeimans' 'Guano'.

Fraanjes 'Charlotte' was opgedragen aan diens schoonmoeder. Voor ons geestesoog verscheen een kloeke madam, een Mensch die ook haar zachte kanten koesterde. Ja, zo'n schoonmoeder willen we allemaal wel.

Als dit het nieuwe oude normaal is teken ik ervoor.

Foto's: Jan Tempel

Labels: Anton Goudsmit, concert, Eric Vloeimans, Fugimundi, Harmen Fraanje, jan22