In de nadagen van de pandemie is, vanwege de inperking van het aantal bezoekers, vooralsnog sprake van twee separate sets. Voor de eerste en waarschijnlijke laatste maal wordt de intieme zaal door een lint afgescheiden van het podium. Deze maatregelen kunnen niet wegnemen dat deze avond de intimiteit zegeviert.

Gitarist Bill Frisell produceert als bandleider en als sideman albums bij de vleet. Het meest recente album in trioverband, 'Valentine', kent een identieke line-up als tijdens de huidige tour. Het album uit 2020 is het resultaat van twee jaar optreden met bassist Thomas Morgan en drummer Rudy Royston. Op het album staan veel herinterpretaties van eigen en andermans composities. 'Valentine' staat voor een mooie maar zuinige, terughoudende en zachte muzikale aanpak. Toegankelijke jazz in de traditionele zin van het woord, met onbetwistbare invloeden van americana.

Het besef van muzikale eendrachtigheid wordt ook live on stage consequent en indrukwekkend uitgedragen. Eerst wordt in een rustig en hypnotiserend midtempo met een vakkundig gevoel voor melodie en timing de optimale synergie behaald. Vervolgens zijn er kortstondige en kwetsbare solo's in bekende, maar niet platgetreden tunes. Het trio verrast vervolgens door het voorspelbare, de vernuftige en rustieke variaties, achter zich te laten.

Het volledige arsenaal aan rand- en effectapparatuur van de meestergitarist wordt op magistrale wijze benut als een natuurlijk verlengstuk van zijn sound. Lange aanhoudende spacy gitaarlijnen vormen de opmaat voor een vrijere, avant-gardistische aanpak. Zonder enige vorm van terughoudendheid zoekt het trio de harmonische dissonantie. Hierbij wordt Frisell de ruimte geboden om te soleren, vol gruizige en vervreemde vervorming en zonder enige vorm van effectbejag. Soms meedogenloos wild en bij vlagen met een knisperend plezier.

Frisell voegt weinig woorden toe aan de repertoirekeuze van deze avond. Overwegend bekende nummers, waaronder composities van Thelonious Monk en Sonny Rollins, worden voorzien van ingenieuze bruggetjes, die aan elkaar geregen worden uitgevoerd. Thomas Morgan en Rudy Royston zijn geen begeleiders in de letterlijke zin van het woord. Het drietal staat in een halve cirkel opgesteld en is dan ook voortdurend visueel met elkaar in contact. Hierdoor ontstaat drierichtingsverkeer waaruit een ruimtelijk en dartelend collectief geluid ontstaat. Maar ook het vloeiende, empathische drumwerk en de zorgvuldige gekozen basaanslagen staan volledig ten dienste van het muzikale eindresultaat.

Een 80 minuten durend verhalend concert, waarbij de voor Frisell zo onderscheidende mijmerende, poëtische en heldere gitaarklanken worden afgewisseld door een zinsbegoochelend avant-gardisme, vol verrassende ritmische wendingen en accenten.

Naar verluid is deze meesterlijke proeve van bekwaamheid later op de avond in de tweede set op onnavolgbare wijze voortgezet, in 105 minuten, zonder ook maar een enkele doublure.

Klik hier voor foto's van dit concert door Louis Obbens.

Labels: Bill Frisell, concert, okt21

(Louis Obbens, 19.10.21) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.