Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Cd
Mehmet Polat - 'The Promise' (Aftab, 2020)

Met de titel 'The Promise', goed passend bij deze onzekere tijden, realiseerde de oedspeler Mehmet Polat onlangs zijn vijfde album in eigen beheer. Het is wederom een soloalbum, net als 'Ageless Garden'. En net zoals Polat voor dat album op sommige nummers samenwerkte met andere musici doet hij dat op dit album eveneens. Verder is ook dit album weer helemaal Polat, wat betekent dat we de man onmogelijk kunnen vastpinnen op één stijl, hij is en blijft een eclecticus pur sang.

Het album begint met het bijzonder energieke en meeslepende 'Firefighters'. Polat had dit stuk solo kunnen spelen, maar laat zich hier begleiden door bassist Daniel van Huffelen, wat het geheel net even iets meer diepte geeft, iets wat hij ook doet op 'Swinging Hands'. Op 'Pathfinder' en 'Footprints' krijgt hij aansluitend ondersteuning van percussionist Alper Kekec en op dat laatste stuk ook van Sinan Arat, die de ney bespeelt. Bijzonder vind ik ook 'Permission', vooral door het samenspel met Elnur Mikayilov op de kamāncha. In die eerste nummers blijft Polat overigens, mede dankzij deze gastmusici, dicht bij zijn Turkse wortels, eigenlijk meer dan we tot nu toe van hem gewend waren.

De sterkste jazzinvloed kent 'Swinging In Hands'. Het slagwerk van Joan Terol Amigó speelt daar overigens een belangrijke rol in, een opwindend en stomend duet. 'Fidelity To Instanbul', met wederom ondersteuning van Kekec, klinkt dan weer heel Turks en de twee weten hier met prachtige ritmische patronen meer dan te overtuigen. Ik hoorde Polat niet eerder in gezelschap van een vocalist, maar hier horen we hem samen met de Koerdische zanger Shwan Sulaiman in het opwindend ritmische 'Being The Voice' en met klarinettist en vocalist Mikail Aslan in 'Neterseno'.

'Symbolizations' en 'Nothing Is Yours' behoren tot de weinige stukken waarop we Polat echt solo horen. Het eerste stuk valt op door de atypische distortion die hij erin gooit, met een wel heel apart effect tot gevolg. Het tweede stuk is een schitterende ballade, met een weemoedige onderlaag. Tot slot klinkt het aanstekelijke 'My Cultural Womb', waarin we andermaal Van Huffelen en Amigo horen en waarin Polat duidelijk aansluiting bij de rock zoekt bij de rock, een stijl die we nu niet bepaald associëren met de oed. Maar hoe vreemd het ook klinkt, het werkt wel.

Klik hier om dit album te beluisteren.

Labels:

(Ben Taffijn, 4.2.21) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.