Vrouwen zijn nog altijd ondervertegenwoordigd in de jazz, iets dat nog sterker geldt voor zwarte vrouwen. En als je dan ook nog kiest voor de fluit, een instrument dat we niet vaak horen in de jazz, lijkt doorbreken helemaal onmogelijk. Het lukte Nicole Mitchell en al zo'n twee decennia speelt zij een bijzondere rol in de hedendaagse jazz. Een paar projecten van de laatste anderhalf jaar tonen daarbij haar enorme veelzijdigheid.

Dressers septet is een heuse all star band, met naast de naamdrager op bas en Mitchell op diverse fluiten rietblazer Marty Ehrlich, trombonist Michael Dessen, violist Keir Gogwilt, pianist Joshua White en drummer Jim Black. 'Ain’t Nothing But A Cyber Coup & You' is het tweede album van deze band, na het in 2016 verschenen 'Sedimental You'. En een septet mag dan geen bigband zijn, de muziek heeft er opvallend veel van weg. Zeker door de strakke blazersarrangementen, bijvoorbeeld in het titelstuk, die als rustpunten dienen voor de opvallend virtuoze solo's, Mitchell voorop. Zo is ze al uitgebreid te horen in opener 'Black Arthur’s Bounce'. En de fluit mag dan beperkt zijn in het bereik, het gaat geenszins ten koste van de zeggingskracht. Van virtuositeit en zeggingskracht getuigen ook zeker de solo's van Ehrlich en White. In het zeer korte 'Pre-Gloam' - zeer korte en vrij lange stukken wisselen elkaar hier op dit album af - horen we Mitchell op de altfluit, alsof de aarde zich opent. Prachtig is ook haar bijna klassiek klinkende bijdrage in de ballade 'Gloaming', juist de fluit met zijn transparante klank past hier perfect. Volop knarsende noten en dwarse verbanden in 'Let Them Eat Paper Towels' en tegen het einde weer zo'n schitterende fluitsolo, overigens hier op een aantrekkelijk ritmisch patroon van drummer Jim Black. Tot slot moeten we hier het korte, folkachtige melodietje 'Song Tine' nog noemen.

Bijzonder is zeker ook 'All Things Are', de getuigenis van de samenwerking tussen Mitchell en het Matthew Shipp Trio – met naast Shipp, bassist Michael Bisio en drummer Newton Taylor Baker – opgenomen tijdens een hete dag in augustus 2017. De stemmige opener 'Elements' zet Mitchell direct in de schijnwerpers met de drone-achtige klanken van de altfluit, terwijl Shipp de melodie speelt. Verderop schuiven de klanken echter verder naar elkaar toe en ontstaat er een opvallende eenheid, prachtig hoe ze hier samen de melodie weergeven. In 'Well Spring' overheerst de blues, puntig gespeeld door Shipp, uitbundig verfraaid door Mitchell en strak begeleid door Bisio en Baker. Een stemming van melancholie maakt zich van ons meester. Het kenmerkt ook het wat experimentelere 'It', 'Hidden Essence' en 'Blossom'. In die twee laatste valt vooral het krachtige en soms zeer ritmische pianospel van Shipp op. Prachtig klinkt de fluit ook in 'Water And Earth' en 'Fire And Air'. Middels een grote diversiteit aan technieken weet Mitchell de elementen in klank te vangen, op de achtergrond sfeervol ondersteund door dit trio.

Labels: cd, Nicole Mitchell-special

(Ben Taffijn, 22.11.20) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Spinifex - Maxximus
Klik op de hoes om dit album te beluisteren en voor meer info

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.