In deze donkere dagen, waarin het weer steeds moeilijker wordt concerten te organiseren en te spelen, heeft het StarkLinnemann Trio besloten elke derde zondag van de maand een optreden te verzorgen in samenwerking met Stichting Ateliers Tilburg. In het pand waarin ook de repetitieruimte en de studio's van UCM-Records gevestigd zijn, kunnen maximaal 20 gasten volledig coronaproof ontvangen worden. Op 18 oktober vond het tweede concert plaats en stond de sonate in b-mineur van Fransz Liszt op het affiche.

Pianist, arrangeur en componist Paul Stark nam dit werk in 2010 al eens op. En nu is het stuk ook toegevoegd aan het repertoire van het StarkLinnemann Trio, met Stark op piano, Jonas Linnemann op drums en percussie en Maciej Domaradzki op bas. In de introductie werd door Linnemann met een glimlach gesproken over het levenswerk van Paul Stark. Hij speelt het stuk al zo'n 20 jaar. Eerst klassiek, maar na verloop van tijd is hij begonnen het stuk op geheel eigen wijze te arrangeren en er een eigentijdse jazz-interpretatie aan te geven. Zo bezien vormt dit stuk de basis voor het repertoire van het StarkLinnemann Trio. Behalve dit stuk heeft het trio ook de tanden gezet in stukken van Moessorgski en Chopin. In dit Beethovenjaar brengt het gezelschap zelfs twee platen uit gebaseerd op muziek van Beethoven. Universal crossover music noemt het trio deze benadering. Klassiek repertoire transcenderen naar eigentijdse jazzy muziek.

Al zeven albums heeft het trio uitgebracht en het gezelschap speelt bij voorkeur live en by heart, dus zonder bladmuziek. Het leverde hen al vele mooie recensies en prachtige podia op. Het moet zuur zijn om nu door de nieuwe coronamaatregelen dit even niet te kunnen. Zo werd hun optreden van volgende week in het Concertgebouw geannuleerd en gaat ook de tour die gepland stond in China niet door. Maar hoe mooi is het dan dat ze nu telkens een kleine groep in hun repetitieruimte ontvangen en met nimmer aflatend enthousiasme en passie hun concerten geven. En uiterst gastvrij hun gasten ontvangen en tracteren op een mooi concert en ook nog eens na afloop met ieder die dat wil het gesprek aan gaan onder het genot van een drankje.

Ik kende de sonate niet en liet me dus volledig verrassen. In de aankondiging werd gezegd dat het stuk om en nabij een uur zou duren. Ik vroeg me af hoe ik dit in godsnaam zou kunnen recenseren en fotograferen - ik merk dat ook ik uit de flow ben geraakt van regelmatig concertbezoek. En dan begint het trio te spelen. Er wordt een mysterieuze cadans ingezet, maar al snel wordt de cross-over hoorbaar door een stevige swing in het stuk met een op hol slaande ritmesectie. Even daarna wordt duidelijk dat Liszt een vertegenwoordiger was van de romantiek en zitten we in een subtiel uitgevoerde passage die klinkt als een gevoelige ballad. En zo ging het maar door met een aaneenschakeling van elkaar afwisselende sequenties. Waar Linnemann en Domaradzki af en toe nog even de bladmuziek raadpleegden, speelde Stark alles volledig uit het hoofd. En ook al speel je een stuk al zo lang dat je het kent als je broekzak, dat blijft onvoorstelbaar.

Elke seconde van het lange stuk boeide en verbaasde. Dat is de kracht van dit trio dat cross-over tot een waarachtige kunst verheven heeft. En eigenlijk is het een klein mirakel dat men dit met slechts drie instrumenten voor elkaar krijgt. Op 15 november staat Beethoven op het programma. Ben er op tijd bij, want de capaciteit is beperkt.

Klik hier voor foto's van dit concert door Johan Pape.

Labels: concert, okt20

(Johan Pape, 24.10.20) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.