Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Cd
Yuri Honing Acoustic Quartet - 'Bluebeard' (Challenge, 2020)

Saxofonist Yuri Honing is een muzikant die zich door van alles laat inspireren. Literatuur, schilderkunst, geschiedenis, jazz en klassieke muziek: ze komen allemaal samen in de albums met zijn akoestische kwartet, waarin hij zich laat ondersteunen door bassist Gulli Gudmundsson, pianist Wolfert Brederode en drummer Joost Lijbaart, die hem al bijstaat sinds zijn debuut 'A Matter Of Conviction' uit 1992.

Voor 'Bluebeard' liet Honing zich inspireren door het gelijknamige personage, vooral bekend door het sprookje van Charles Perrault en sindsdien al opgedoken in het werk van talloze schrijvers (van Vonnegut tot Max Frisch), componisten (Bartók) en zelfs in Suske en Wiske.

Meer specifiek was het eigenlijk een sonnet van Edna St. Vincent Millay over Blauwbaard, dat Honing zelf voordraagt in 'Sonnet No. 6 Bluebeard'. De andere titels verwijzen naar werk van (onder anderen) Lord Byron, Elisabeth Bishop en Dylan Thomas. De muziek is vanaf 'Bluebeard Maze' doorgaans traag en sereen - op het etherische af - met Honing die een zalvende sax blaast over een ondergrond van ruisende cimbalen, wiegende baslijnen en spaarzame pianotekeningen. Meerwaarde is ook Brederode's gebruik van harmonium en vibrafoon, wat het droomkarakter van 'Bluebeard' nog eens extra benadrukt.

Bij het beluisteren van deze Scandinavisch getinte brokjes lijkt het haast ondenkbaar dat Honing ooit nog enkele platen opnam met Misha Mengelberg. Je benadert deze composities dan ook best niet als weinig substantiële wandelingen met een teveel aan zuurstof en een tekort aan weerhaakjes, maar als uitgepuurde, haast minimalistische hersenschimmen, pogingen om het suggestieve van poëzie in muziek te vertalen.

Hier en daar hebben de stukken door de beperkte dynamiek en parelende uitvoeringen de neiging om in elkaar over te vloeien, maar te vroeg afhaken zou jammer zijn. Helemaal aan het einde heeft het kwartet met 'Do Not Go Gentle Into That Good Night' immers een onderhuidse broeierigheid te pakken die duidelijk maakt dat elke benevelende noot van tel is.

Deze recensie verscheen ook op Enola.be

Foto: Cees van de Ven

Labels:

(Guy Peters, 2.8.20) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.