Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Cd
Instant Composers Pool & Nieuw Amsterdams Peil - 'De Hondemepper' (ICP)
11-12 november 2018

Ook na zijn overlijden blijft de geest van Misha Mengelberg bepalend voor de muziek, zowel live als opgenomen, van Instant Composers Pool. Bijzonder is wel dat de eerste zaadjes voor deze samenwerking tussen ICP en het flexibele nieuwe muziekensemble Nieuw Amsterdams Peil al geplant werden in 1985. Hoketus, een ensemble van Louis Andriessen, voerde toen Mengelbergs 'Rokus De Veldmuis' uit, iets dat blijkbaar niet zonder morren gebeurde, want zelfs voor de uitvoerende muzikanten gaapte er een (te) brede afstand tussen de werelden van vrije en gecomponeerde muziek.

NAP-pianist Gerard Bouwhuis was er toen bij, en is nu weer van de partij, samen met vijf collega's. Het is dan ook treffend dat 'Een Hutje Van Gras' uit 'Rokus' de kop opsteekt, net als het negendelige 'Dressoir', dat veertig jaar geleden al opgenomen werd door Orkest De Volharding (weer een ensemble van Andriessen, waar ook Ab Baars toen deel van uitmaakte), maar door ICP hiervoor enkel live gespeeld werd. Ook hier is de suite goed voor een veelkleurige negen minuten, met energieke fanfarepassages, filmisch gefleem en verrassende klanken in ICP-context (zoals banjo en fagot). De combinatie van deze zestien muzikanten houdt echter steek, zeker ook omdat de arrangementen verdeeld werden over verschillende muzikanten en soms nieuwe deelfracties gevormd werden.

Die banen zich een weg door het niet eerder uitgevoerde titelnummer en ouder Mengelberg-materiaal ('A La Russe' van het album 'Oh, My Dog', 'Vieze En Lekkere Lucht' en 'De Purperen Sofa' van 'Bospaadje Konijnehol I & II') met sprekend gemak, slalommend tussen die nieuwe muziek, vrijheid en gesaboteerde hoempapa. Daarnaast steken ook de bekende Mengelberg-obsessies de kop op: Baars' plagerige 'Pools And Pals' verwijst naar Ellington en Strayhorns 'Depk', Herbie Nichols' 'Cro-Magnon Nights' swingt lekker losjes met drie klarinetten en een fagot in een arrangement van Guus Janssen, en helemaal achteraan wordt een statig wiegende versie van Monks 'Reflection' gevuld met onder meer een panfluit-solo (!). Maar er wordt ook dieper in Mengelbergs persoonlijke geschiedenis gedoken, met een beweging uit 'Trio' - hier uitgevoerd op klarinet, viool en fagot - dat zijn vader Karel schreef in 1940.

Door de sterkere focus op (door-)gecomponeerd materiaal en de toevoeging van Nieuw Amsterdams Peil zou je kunnen denken dat ICP hier een stukje van zijn dwarse identiteit moet opgeven, maar niets is minder waar. De twee partijen vormen een prima match. Het bevestigt nog maar eens dat Mengelbergs befaamde vlaggenschip nooit voor één gat te vangen was, en zich duidelijk comfortabel voelt in uiteenlopende werelden. Of die werelden gewoonweg naar z'n hand zet. Dat mag met al die ervaring en individuele kwaliteiten natuurlijk niet verbazen. Opnieuw een onmisbaar werkstuk én ook weer een mooi eerbetoon aan de meester.

Klik hier om dit album te beluisteren.

Deze recensie verscheen ook op Enola.be

Labels:

(Guy Peters, 10.8.20) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.