Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Cd's
Dirk Serries portret - deel 2
Serries / Verhoeven / Webster - 'Praxis' (A New Wave Of Jazz, 2020)
Opname: 15 december 2018
Serries / Taylor / Verhoeven - 'An Evening at Jazzblazzt' (A New Wave Of Jazz, 2020)
Opname: 8 juni 2019
SETT - 'First And Second' (A New Wave Of Jazz, 2020)
Opname: 16 november 2019

In dit tweede deel gewijd aan gitarist en improviserend musicus Dirk Serries besteden we aandacht aan twee trioalbums en een kwartetalbum. Te beginnen met 'Praxis', waarop we naast Serries zijn partner en multi-instrumentaliste Martina Verhoeven aantreffen, alsmede altsaxofonist Colin Webster. Verhoeven zet in met een serie welgemikte aanslagen op de piano, tussendoor ruimte biedend aan Serries en Webster. Serries perst knarsend en piepend geluid uit zijn snaren en Webster valt op met atypische blaasbewegingen. Het vormt een boeiend klanklandschap, dat de titel 'Carbon Patience' meekreeg. In het daaropvolgende 'Retro Formality' ontstaat er wat meer structuur en horen we Webster een opvallend intieme melodie blazen, terwijl Serries hier, soms aangevuld door Verhoeven, met onverwachte achtergrondgeluiden voor spanning zorgt. En zo blijkt het trio op dit album experimentele stukken af te wisselen met meer melodische, lyrische. Bij de eerste categorie horen dan ook het speelse en enigszins tegendraadse 'Dormant Tines', met name door de wijze waarop de diverse klanken hier met elkaar samenvallen; het iets strakkere 'Explicit Outlook' en tot slot het titelstuk 'Praxis'. In de tweede categorie kunnen we naast 'Retro Formality' het vierde stuk 'Inertia' onderbrengen, waarin Webster intense, lange lijnen trekt, terwijl Verhoeven prachtig lichte accenten plaatst en 'Fissure', met die opvallend lichte en transparante toon. Het maakt dit album opvallend toegankelijk, meer dan 'Light Industry', het duoalbum van Serries en Webster dat in deel 1 voorbij kwam.

Op 8 juni 2019 stond Serries samen met altviolist Benedict Taylor op het podium van Jazzblazzt in Neeritter, aangevuld met Verhoeven op piano in de tweede set. Stormachtig gaan de twee van start in 'Set 1, Part A'. Als even daarna het tempo iets afneemt, valt met name het spel van Taylor op en de wijze waarop hij de meest experimentele klanken uit zijn altviool tovert. Klanken die goed passen bij Serries' verrichtingen, met name omdat die ook nogal eens de strijkstok hanteert. Je zit je als luisteraar dan ook regelmatig af te vragen wie je nu eigenlijk hoort bij al dat gekraak, gepiep en geklop. In het vrij korte B-deel van deze set stookt het duo het vuurtje nog wat hoger op. Tegelijkertijd is dit deel wat melodieuzer dan het eerste deel. Uitbarstingen van klank, van elkaar gescheiden door korte stiltes in 'Set 2, Part A'. Met meer afwisseling door de toevoeging van Verhoeven op piano, maar al even abstract en experimenteel. Het maakt dit album er eentje voor fijnproevers. Het B-gedeelte opent evenwel met een prachtig transparante frase van Serries en Taylor, van spannende accenten voorzien door Verhoeven. Ook zeer de moeite waard is de scène iets verderop: spannend en rustiek gekraak in alle toonaarden.

Het kwartet dat opereert onder de naam SETT bestaat uit Serries en Taylor, aangevuld met bassist John Edwards en een tweede gitarist, Daniel Thompson. We hebben dus van doen met een bijzondere bezetting: alleen snaarinstrumenten, geen drums, geen piano en geen blazers. Hoogst ongewoon. Voordeel is dat de klanken prachtig in elkaar grijpen in de twee stukken die aangeduid zijn met 'First SETT' en 'Second SETT'. Nog meer dan op de andere albums is het hier dan ook vrijwel onmogelijk om een klank te herleiden tot een specifiek instrument. Wat daarbij een rol speelt is dat het er over het algemeen zeer harmonieus aan toe gaat. Er zijn aardig wat momenten aan te wijzen waarop de vier musici erin slagen om een krachtige totaalervaring te creëren. Het meest bijzondere vind ik echter de verstilde passages, bijvoorbeeld startend bij zo'n minuut of zeven in de tweede set. Nauwelijks hoorbaar komen de geluiden tot ons, vaak onorthodox voortgebracht door een of meerdere van deze snaarinstrumenten. Het lijken soms wel veldopnames, zo subtiel en ongewoon. Luisteren met uiterste concentratie wordt hier zonder meer beloond.

Klik hier om 'First And Second' te beluisteren.

Foto: Cees van de Ven

Labels: ,

(Ben Taffijn, 19.7.20) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.